Rosliny ozdobne
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Porównanie ozdobnych odmian jabłoni / Sławomir Świerczyński
(Szkółkarstwo 2011 nr 5, s. 16-21)
W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie uprawą drzew liściastych charakteryzujących się wieloma walorami dekoracyjnymi. Do takich należą ozdobne jabłonie, które na wiosnę pokrywają się atrakcyjnymi kwiatami, a pod koniec lata ozdobę stanowią bordowe liście.
Oceniając wzrost tych jabłoni w 2 i 3 roku po posadzeniu jednorocznych okulantów, wyprodukowanych na podkładce ‘A 2’ brano pod uwagę wysokość drzew, średnicę pni – mierzoną 30 cm nad powierzchnią gruntu, długość długopędów oraz ich liczbę i szerokość korony. Najsilniejszym wzrostem wyróżniały się odmiany: ‘Red Sentinel’, ‘Kobendza’, ‘Makowiecki’ i inne. Umiarkowana siła wzrostu charakteryzowała odmiany ‘Ola’ i ‘Lemoinei’. Natomiast najsłabiej rosły odmiany ‘Szafer’. Kwitnienie drzew było bardzo zróżnicowane. Najobficiej w drugim roku kwitły odmiany ‘Ola’, które bardzo wcześnie przeszły z fazy wzrostu wegetatywnego w fazę generatywną. W 2 i 3 roku bardzo obficie kwitły i owocowały drzewa odmiany ‘Wierdak’. Jeśli chodzi o owocowanie, to z reguły liczba jabłek u poszczególnych odmian była ściśle związana z intensywnością kwitnienia drzew.
Odmiany ozdobnych odmian jabłoni to m.in.
- ‘Wierdak’ – ma pąki kwiatowe wydłużone, ciemnopurpurowe. Kwiaty są różowe, a jabłka kuliste, ciemnożółte lub z rumieńcem.
- ‘Eleyi’ – ma kwiaty i liście ciemnopurpurowe. Owoce są jajowate, drobne i również ciemnopurpurowe.
- ‘Ola’ – ma duże, różowe, pojedyncze kwiaty, które w trakcie rozwoju stają się białe. Owoce są kuliste, średniej wielkości i ciemnoczerwonej barwie.
- ‘Kobendza’ – ma kwiaty purpurowo karminowe, z czasem bledną. Owoce są drobne, na długich, cienkich ogonkach, czerwono purpurowe, błyszczące.
- ‘Red Sentinel’ – ma kwiaty w pąku jasnoróżowe, a po rozwinięciu staja się białe. Owoce są kuliste, błyszczące, w pełni dojrzałe mają karminowoczerwona barwę.
- ‘Rudolph’ – ma liście o intensywnie czerwonym kolorze przez cały okres wegetacji. Ma najładniejsze kwiaty spośród badanych odmian – ciemnoróżowe, wewnątrz różowe, nieblednące. Niestety jest mało dekoracyjna w dalszej części okresu wegetacji ze względu na małą liczbę zawiązanych owoców.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Perełki w ogrodzie / Adam Marosz
(Działkowiec 2011 nr 11, s. 15-17)
Oryginalności naszym ogrodom dodadzą na pewno mało znane, acz cenne gatunki roślin, tj. fotergilla, ketmia, guzikowiec, janowiec i inne, które zadziwiają pokrojem, kwiatami lub ulistnieniem.
Fotergilla większa (Fothergilla major) – to północnoamerykański krzew o wyprostowanym pokroju, osiągający 1,5 m po około 20 latach uprawy. Korona jest luźna, liście przypominają oczar i pięknie przebarwiają się podczas jesieni. Na przełomie kwietnia i maja wraz z rozwojem liści pojawiają się białe kwiaty o słodkim zapachu. Fotergille można uprawiać w całym kraju, wymagają gleb dość zwięzłych, umiarkowanie wilgotnych.
Guzikowiec zachodni (Cephalanthus occidentalis) – to krzew pochodzący z Ameryki Północnej, rosnący na bagiennych podmokłych glebach torfowych. Jego liście są błyszczące i mają jajowaty lub eliptyczny kształt. Dekoracyjne są główkowate kwiatostany złożone z kremowych rurkowatych kwiatów. Krzew dorasta do 1 m wysokości, jest wytrzymały na mrozy. W uprawie wymaga umiarkowanie żyznych, wilgotnych, a nawet podmokłych gleb.
Ketmia syryjska (Hibiscus syriacus) – to bardzo cenny, kwitnący późnym latem krzew, dorastający do 2-3 m wysokości. Kwitnie obficie i ma okazałe, duże kwiaty, u tego gatunku są one barwy fioletowej. Podczas mrozów wymagają okrycia, ale szybko odbijają ze zdrowych pędów i szybko regenerują uszkodzenia. Wymagają gleb raczej żyznych, próchnicznych i przepuszczalnych, stanowisk słonecznych lub lekko ocienionych.
Janowiec bałkański (Genista lydia) – to niski rozłożysty krzew dorastający do 50 cm wysokości i około 70-80 cm szerokości. Występuje w południowej Europie, ma cienkie, rózgowate i zielone pędy; oraz drobne, ale bardzo liczne, ciemnozłote kwiaty. Janowiec ma małe wymagania glebowe i jest dość odporny na susze.
Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) – jest krzewem pochodzącym z gór w środkowych Chinach. Dorasta do 3 m wysokości, a pędy łukowato przewijają, tworząc oryginalny pokrój. W czerwcu cały pokryty jest jasnoróżowymi kwiatami. Małe wymagania czynią ten krzew przydatnym do różnych zastosowań.
Obiela Wielokwiatowa (Exochorda racemosa) – to krzew o szerokim, wzniesionym, dość luźnym pokroju i eliptycznych, jasnozielonych liściach. Kwiaty są białe i duże, zebrane w szczytowe wąskie wiechy. Są dość odporne nas mróz.
Złotlin japoński (Kerrie japonica) – gatunek ten tworzy podziemne rozłogi, dzięki którym rozrasta się z czasem w szerokie kępy. Ma jasnozielone pędy, kwitnie na żółto, bardzo obficie. Rośliny dobrze znoszą cięcie i strzyżenie, mogą być stosowane na niskie żywopłoty lub do formowania kul.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Co szkodzi doniczkowym? / Adam Wojdyła
(Agrotechnika 2011 nr 12, s.52-53)
O kondycji roślin doniczkowych w dużej mierze decydują warunki otoczenia, takie jak: temperatura, wilgotność czy naświetlenie. Zimą, gdy zmniejsza się intensywność światła naturalnego, a zwiększa temperatura powietrza w pomieszczeniach przy jednoczesnym spadku wilgotności rośliny są narażone na brązowienie i zasychanie brzegów liści. Objawy te najczęściej występują u takich gatunków jak: anturium, cissus, cytryna, fatsja, figowiec, filodendron, juka, kalatea, nolina, palma, poproć, sagowiec, trzykrotka czy zielistka. Zapobieganie ich występowaniu polega przede wszystkim na zwiększaniu wilgotności powietrza, poprzez zmniejszenie temperatury w pomieszczeniu, umieszczeniu roślin w większych doniczkach napełnionych wodą czy ich zraszaniu przegotowaną wodą.
Podczas podlewania roślin bardzo często dochodzi do zwilżenia liści, co w połączeniu z intensywnym promieniowaniem słonecznym (szczególnie latem) może doprowadzić do ich uszkodzenia i pojawienia się nieregularnych plam. Dotyczy to szczególnie eszenantusa, kolumniei, sępolii i syningii. Przeciwdziałanie w tym wypadku polega na podlewaniu roślin wodą o temperaturze zbliżonej do temperatury powietrza i jeśli dojdzie do zmoczenia liści, nie wystawianiu ich na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Uszkodzenia słoneczne na liściach mogą się też pojawić bez udziału wody, szczególnie u roślin umieszczonych na parapetach okien o wystawie południowej. W zależności od objawów należy wówczas przenieść doniczki w inne, mniej naświetlone miejsce oraz unikać gwałtownych zmian wilgotności powietrza.
Z kolei przy niedoborze światła, gdy temperatura powietrza przekracza 200C rośliny mogą wytwarzać zbyt długie międzywęźla, a ich liście mogą być mniejsze, niż te, które rozwinęły się przy odpowiednim natężeniu światła. Najczęściej objawy te można zaobserwować na bluszczu, figowcach, hortensji i peperomii. Zbyt niska intensywność światła przy wysokiej wilgotności powietrza może być przyczyną korkowatości. Aby ograniczyć występowanie tej choroby należy przenieść rośliny do pomieszczenia z większym dostępem do światła oraz utrzymywać stałą wilgotność powierza na poziomie 60-70 proc. W okresie jesienno-zimowym warto też doświetlać rośliny doniczkowe w godzinach 15-22 za pomocą świetlówek.
Istotnym czynnikiem decydującym o zdrowotności roślin jest ich podlewanie. Skutki nadmiernego przesuszenia bryły korzeniowej można zniwelować poprzez zanurzenie jej na kilkanaście minut w wodzie. Natomiast zbyt intensywne podlewanie prowadzi do szybszego więdnięcia roślin, a także żółknięcia i obumierania dolnych liści. Dobrze jest, aby na dnie doniczki znajdował się drenaż.
Zdarza się, że rośliny zaczynają chorować po przyniesieniu ich od producenta. Najczęstszą przyczyną masowego opadania liści jest mała wilgotność powietrza, niedobór światła, przesuszenie bryły korzeniowej lub silne uszkodzenie systemu korzeniowego w czasie przesadzania. Zapobieganie w tym przypadku polega na niedopuszczeniu do utrzymania warunków stresowych dla rośliny.
Niektóre gatunki doniczkowe są wrażliwe na działanie niskich temperatur (difenbachia, wężownica, aglaonema). Objawy uszkodzeń są tutaj dość zróżnicowane (plamy na liściach, żółknięcie lub obumieranie liści).
Oprac. Joanna Radziewicz
