Prawo rolne

Szczegóły
Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej

Kierunek zmian legislacyjnych w zakresie prawa żywnościowego w 2016 roku / Marlena Żarnecka

(Przegląd Mleczarski 2016 nr 1, s. 13-15)

            Na mocy rozporządzenia (UE) nr 609/2013 z dnia 12 czerwca 2013 roku w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała Komisja Europejska uzyskała uprawnienia do wydania aktów delegowanych w sprawie składu, etykietowania, prezentacji i reklamy. Przy tworzeniu rozporządzenia delegowanego zostały wzięte pod uwagę dotychczasowe przepisy. Zmianie uległy wymagania dotyczące etykietowania i składu preparatów do początkowego i dalszego żywienia niemowląt. Do najistotniejszych należą:

 

  • obniżenie maksymalnej wartości dla zawartości białka,
  • wprowadzenie obowiązku dodawania kwasu dokozaheksaenowego (DHA) do preparatów do żywienia niemowląt, w określonej dawce,
  • zmiana wymagań dotyczących minimalnej zawartości laktozy,
  • zmiana zapisu dotyczącego sformułowania „nie zawiera laktozy”,
  • wprowadzenie zmian dotyczących informacji na etykietach produktów do żywienia niemowląt,
  • wprowadzenie zmian dotyczących wyglądu etykiet,
  • utrzymanie dotychczasowych zakazów w zakresie zwrotów „humanizowane” i innych sugerujących podobieństwo do mleka kobiecego,
  • ustalanie reguł dotyczących sposobu projektowania etykiet i reklamy preperatów,
  • wprowadzenie wymagań dotyczących konieczności umieszczania informacji o wartości odżywczej w przeliczeniu na 100 ml produktu gotowego do spożycia,
  • wartości energetycznej i ilości składników odżywczych nie wyraża się w wartości procentowej,
  • w zakresie działań promocyjnych i handlowych przeniesiono ograniczenia wynikające z dyrektywy Komisji 2006/141/WE,
  • wprowadzenie zakazu stosowania oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych w odniesieniu do preparatów do początkowego żywienia niemowląt.

Oprócz kontynuacji prac legislacyjnych kluczowa jest wiedza na temat okresów przejściowych. Do najważniejszych należą:

  • 1 stycznia 2016 r. – zanieczyszczenia,
  • 1 stycznia 2016 r. – znakowanie,
  • 23 stycznia 2016 r. – gospodarka odpadami,
  • 20 lipca 2016 r. – żywność specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
  • 22 października 2016 r. – aromaty,
  • 13 grudnia 2016 r. – wartość odżywcza.

Oprac. Joanna Radziewicz

 

Podatek dochodowy po zmianach / Alicja Moroz

(Sad 2016 nr 1, s. 72-73)

            1 stycznia 2016 r. weszły w życie zmiany w podatku dochodowym, które są ważne m.in. dla producentów owoców, którzy jednocześnie zajmują się w swoich gospodarstwach przetwórstwem. Zasadniczo ci, którzy są właścicielami gospodarstw wyłącznie sadowniczych nie płacą podatku dochodowego. Lecz jeżeli sadownik owoce przetwarza i sprzedaje przetwory to przychody z takiej działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

            Do końca 2015 r. taka działalność uznawana była jako - pozarolnicza działalność gospodarcza, którą należało rejestrować, płacić podatek dochodowy, oraz wyższe składki na ubezpieczenie społeczne rolników. Podatnik mógł wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych wg skali podatkowej ze stawkami 18% i 32% lub ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5,5%.

            Od 1 stycznia br. to się zmienia. Przychody ze sprzedaży przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych, pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu mogą być zaliczane do przychodów z innych źródeł. To zwalnia z obowiązku rejestracji działalności gospodarczej oraz wystawiania rachunków. Oznacza też możliwość podatku ryczałtowego w wysokości 3%.

            Zaliczenie do innych źródeł przychodu jest możliwe wtedy, gdy łącznie są spełnione następujące warunki:

  • Przetwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych oraz ich sprzedaż nie będzie odbywać się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę i innych.
  • Sprzedaż nie będzie wykonywana na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub na rzecz osób fizycznych na potrzeby prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej.
  • Podatnik będzie prowadził ewidencję sprzedaży, która winna znajdować się na miejscu sprzedaży.
  • Sprzedaż produktów będzie wykonywana wyłącznie: w miejscach, w których zostały wytworzone; także na targowiskach.

            Korzystne zmiany w przepisach nie dotyczą przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych uzyskanych w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej oraz produktów opodatkowanych podatkiem akcyzowym.

Oprac. Aleksandra Szymańska

 

Zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego żywności / Ryszard Bryła

(Gospodarka Mięsna 2015 nr 12, s. 42-47)

            Krajowi producenci żywności po wejściu Polski do UE wdrożyli wymogi Dobrej Praktyki Produkcyjnej (GMP), Dobrej Praktyki Higienicznej (DPH) oraz systemu HACCP. Ich przestrzeganie jest gwarantem bezpieczeństwa i właściwej jakości zdrowotnej żywności.

Wśród ogólnych wymagań sanitarnych w stosunku do zakładów, w których odbywa się produkcja i sprzedaż wyrobów mięsnych wymienić należy m.in. wymóg sprawnej kanalizacji; dostęp do bieżącej zimnej i ciepłej wody, odpowiadającej warunkom do picia i na potrzeby gospodarcze; posiadanie aktualnych książeczek zdrowia przez zatrudnionych; opracowanie instrukcji mycia i dezynfekcji pomieszczeń, urządzeń i sprzętu. Do wymagań szczegółowych należy m.in. wymóg dobrego stanu technicznego pomieszczeń; skutecznej wentylacji; zapewnienie warunków chłodniczych do przechowywania surowców, półfabrykatów i gotowych wyrobów.

            Wśród licznych regulacji UE w dziedzinie żywności, podstawowym aktem prawnym jest dyrektywa Rady 93/43/ EWG w sprawie higieny środków spożywczych. W każdym z państw należących do UE firmy zajmujące się produkcją lub obrotem żywnością muszą obowiązkowo wprowadzić zapisane w dyrektywie zasady Dobrej Praktyki Produkcyjnej (GMP Good Manufacturing Practice) i Dobrej Praktyki Higienicznej (GHP Good Hygiene Practice). Dyrektywa 93/43 nakłada również obowiązek wprowadzenia we wszystkich zakładach żywnościowych systemu HACCP.

            Dobra Praktyka Higieniczna obejmuje procedury i instrukcje, które powinny być zawarte w „Zakładowych Księgach Higieny”, a służące zapewnieniu żywności właściwej jakości zdrowotnej oraz samokontroli zakładu pod względem higienicznym.

            Dobra Praktyka Produkcyjna obejmuje wszystkie aspekty produkcji żywności począwszy od głównych założeń budowlanych, technicznych i technologicznych, a także surowców, personelu, maszyn (wyposażenia), aż do samego procesu produkcji (procedur i praktyk, także metod), magazynowania oraz dystrybucji wytwarzanego produktu.

            System HACCP tłumaczy się jako: System Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli. System HACCP to postępowanie mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności poprzez zidentyfikowanie i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności oraz ryzyka wystąpienia zagrożeń podczas przebiegu wszystkich etapów produkcji i dystrybucji. System ten ma także na celu zdefiniowanie metod ograniczania i eliminacji tych zagrożeń oraz ustalenie działań korygujących.

Wstępnym warunkiem wdrożenia systemu HACCP jest wprowadzenie GMP oraz GHP, które umożliwiają optymalne jakościowo warunki do produkcji, przechowywania i obrotu żywnością.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Sanatorium z KRUS

(Top Agrar Polska 2016 nr 1, s. 162)

            Rolnik podlegający ubezpieczeniu społecznemu w KRUS ma możliwość uczestnictwa w bezpłatnej rehabilitacji leczniczej. Mogą z niej skorzystać osoby zagrożone całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym bądź uznane okresowo za całkowicie niezdolne do pracy w gospodarstwie rolnym, ale rokujące na odzyskanie tej zdolności w wyniku leczenia i rehabilitacji. Z takiego turnusu rehabilitacyjnego w sanatorium korzystają osoby, które:

  1. Podlegają ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie.
  2. Podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu na wniosek w pełnym zakresie nieprzerwanie co najmniej 18 miesięcy przed złożeniem wniosku o rehabilitację leczniczą.
  3. Mają ustalone prawo do okresowej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy i zachowali zdolność do samodzielnej egzystencji.

Zanim rolnik zdecyduje się na turnus, musi pamiętać o kilku ważnych zasadach:

  • z rehabilitacji można korzystać nie częściej niż co 12 miesięcy;
  • świadczenie rehabilitacyjne można przyznać po upływie 6 miesięcy od dnia zakończenia poprzedniej rehabilitacji osobom, które mają ustalone prawo do zasiłku chorobowego z tytułu czasowej niezdolności do pracy trwającej ponad 180 dni, a także osobom mającym ustalone prawo do okresowej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym;
  • z kolei pierwszeństwo w skierowaniu na rehabilitację leczniczą do sanatorium mają osoby, dla których potrzeba rehabilitacji jest uzasadniona następstwem wypadku przy pracy rolniczej.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to Twitter