Środowisko naturalne
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Komisja Europejska chce skuteczniej walczyć z nielegalnym handlem dzikimi zwierzętami i roślinami / Michał Pawelczak
(Przyroda Polska 2014 nr 3, s. 36)
Na świecie odnotowano w ostatnim czasie gwałtowny wzrost kłusownictwa i nielegalnego handlu gatunkami dzikiej fauny i flory. Na przykład w 2013 r. kłusownicy upolowali ponad tysiąc nosorożców w Republice Południowej Afryki, podczas gdy w 2007 r. jedynie trzynaście. Unia Europejska jest ważnym docelowym rynkiem zbytu i ważnym punktem tranzytowym dla nielegalnych produktów z dzikiej fauny i flory, a zorganizowana przestępczość odgrywa w tej dziedzinie coraz większą rolę. Przestępstwa przeciw dzikiej faunie i florze przynoszą znaczne zyski, a sukcesy w ich ściganiu odnotowuje się rzadko. Wzrost skali problemu wywołał zapytania dotyczące tego, w jaki sposób Unia może skuteczniej zwalczać nielegalny handel gatunkami dzikich zwierząt i roślin. Komisja Europejska chce obecnie poznać zdanie ekspertów i obywateli UE na dziesięć kwestii związanych z nielegalnym handlem gatunkami dzikiej fauny i flory, w tym na temat adekwatności obowiązujących ram prawnych, narzędzi, które mogłyby okazać się pożyteczne w zwalczaniu tego problemu, sposobów udzielania pomocy szczególnie przez Unię Europejską, wzbogacania stanu naszej wiedzy i zasobów danych oraz na temat ewentualnego wprowadzenia surowszych kar.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Z życia dzięcioła średniego / Roman Witek
(Przyroda Polska 2014 nr 3, s. 20-21)
Dzięcioł średni to ptak europejski, którego można spotkać od północnej Francji aż do Uralu, od Bałtyku do Morza Śródziemnego, a także u wybrzeży Azji Mniejszej.
W Polsce jest widywany szczególnie na Warmii, Podlasiu, Lubelszczyźnie, Mazowszu, Wielkopolsce, Nizinie Śląskiej, lecz poza terenami wyżynnymi i górskimi. Zamieszkuje świetliste lasy liściaste, stare drzewostany liściaste i tereny zalewowe.
Dzięcioł średni wyszukuje drzewa z grubą spękaną korą, w szczelinach, której wyszukuje pokarm: larwy, poczwarki, gąsienice motyli, chrząszcze, mrówki oraz bezkręgowce. W jego diecie pokarm roślinny ma niewielki udział. Jednak, szczególnie wiosną, smakują mu soki drzew. Zimą żeruje w dolnych częściach pni i koron drzew przeszukując głębokie szczeliny kory.
Wczesną wiosną, samczyk wybiera suchą gałąź drzewa dobrze rezonującą i zaczyna w nią bębnić wabiąc samiczkę i zaznaczając swe terytorium. Wykuwa dziuplę w obumarłym pniu drzewa jesionu, dębu, brzozy, olchy lub grabu, którą wyściela okruchami próchna i wiórami. Na przełomie maja i czerwca samica znosi od 5 do 6 białych jaj, rzadko więcej. Jaja wysiadują obydwoje rodzice przez 14 - 15 dni. Po wykluciu młodych karmieniem zajmuje się przede wszystkim samiec, ale samica dzielnie mu pomaga, zdobywa pokarm i wynosi odchody z gniazda. Po 21 dniach pisklęta opuszczają gniazdo.
Dzięcioł średni dojrzałość płciową osiąga po pierwszym roku życia. Jest gatunkiem osiadłym, więc zimę spędza w okolicy swoich miejsc lęgowych. Zasięg terytorium na jakim żeruje wynosi nie więcej niż 0,5 km. W Polsce gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Pijawki w naszym życiu / Marcin Kuczera
(Poradnik Gospodarski 2014 nr 3, s. 37)
W Polsce znane są około 22 gatunki pijawek, a na świecie jest ich prawie 450. W Unii Europejskiej pijawki lekarskie znajdują się pod ścisłą ochroną gatunkową, a ich pozyskiwanie ze środowiska naturalnego okazuje się zabronione. Historia stosowania pijawek sięga czasów starożytnego Egiptu. W Polsce hirudoterapia ( tak się nazywa metoda leczenia z wykorzystaniem niektórych gatunków pijawek), nadal zaliczana jest do metod medycyny niekonwencjonalnej, a lekarze traktują ją z przymrużeniem oka.
Ukąszenie pijawki jest bezbolesne, ponieważ substancje przez nią produkowane znieczulają skórę. Pijawki hamują proces rozmnażania się bakterii oraz powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych. Wydzielina gruczołów ślinowych pijawki jest obecnie uważana jako najlepsza naturalna i jedna z najskuteczniejszych wieloskładnikowych substancji leczniczych (hirudyna, apyraza, eglina, hementyna i hialuronidaza). Związki zawarte w ślinie pijawek przenikają do organizmu człowieka i wywołują szereg zmian biochemicznych.
Pijawki świetnie działają przy odmrożeniach, zakrzepach, wzmacniają przepływ bardziej natlenionej krwi bogatej w związki lecznicze, co powoduje lepszą pracę organów wewnętrznych i przemianę materii. Szybciej wydalane są toksyny z organizmu.
Hirudoterapia jest kompleksowym oddziaływaniem na organizm człowieka. Obecnie zabiegi hirudoterapii - terapii pijawkami, wykonuje się w gabinetach hirudoterapii. Zabieg przyłożenia pijawki na ciało odbywa się w warunkach sterylnych. Do hirudoterapii nadają się wyłącznie pijawki hodowlane w warunkach izolowanych, bez kontaktu z otoczeniem zewnętrznym oraz żywione w sposób kontrolowany. Pijawki do zabiegów musza pochodzić wyłącznie z hodowli laboratoryjnej, która przebiega pod pełną kontrolą. Te same pijawki nie mogą być używane do innych zabiegów, wolno je stosować tylko jednorazowo. Stosowanie pijawek jest zabiegiem bezpiecznym i pożytecznym dla organizmu.
Oprac. Aleksandra Szymańska
