Ochrona roślin

Szczegóły

Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej

10 przykazań uprawowych na czas suszy

(Top Agrar Polska, 2015 nr 9, s. 24-25)

1. Podczas suszy należy zatrzymać na polu jak największą ilość materii organicznej (nie sprzedawać słomy, stosować nawozy naturalne, przyorywać bogate w materię organiczną międzyplony).
2. Regularnie badać pH gleby, utrzymywać odpowiedni odczyn w zależności od kategorii agronomicznej gleb poprzez częste wapnowanie pól.
3. Zrezygnować z uprawy roślin jarych na rzecz ozimych, które lepiej wykorzystują wodę z opadów zimowych.
4. Zlikwidować podeszwę płużną głęboszem lub pogłębionym gruberem i nie dopuszczać do zbicia warstwy podglebia; uprawiać gatunki o głębokim palowym systemie korzeniowym, co pozwoli innym roślinom na wzrost korzeni.
5. Jak najszybciej zrywać ścierniska w celu zatrzymania parowania wody z gleby oraz agregatować zabiegi uprawowe, aby minimalizować ubijanie ziemi.
6. Likwidować chwasty, szczególnie: na ścierniskach, głęboko korzeniące się, w uprawach szeroko rzędowych, które są przyczyną wysuszenia gleby.
7. Stosować tzw. uprawę konserwującą gleby, w tym uproszczenia uprawowe i rezygnować z głębokich orek, stosować mulczowanie, wysiewać międzyplony. Stymulować rozwój korzeni poprzez np. nawożenie wgłębne.
8. Stosować zrównoważone nawożenie, w tym szczególnie przedsiewnie i pogłównie podawać składnik odpowiedzialny za gospodarkę wodną roślin, jakim jest potas.
9. Przestrzegać terminów agrotechnicznych uprawy, siewu i ochrony, co pozwoli roślinom wykorzystać potencjał gleby i zasoby wody.

10.  Stosować obniżone normy siewu zbóż i rzepaku, co pozwoli na silniejszy rozwój systemu korzeniowego i mocniejsze rozkrzewienie (zboża) oraz tworzenie pędów bocznych (rzepak).

Oprac. Aleksandra Szymańska

Preparaty na ślimaki – trzy produkty

(Farmer, 2015 nr 9, s.48)

Problem żerowania ślimaków coraz częściej zagraża różnego rodzaju uprawom. W związku z tym na rynku pojawiły się preparaty przeciwdziałające negatywnym skutkom działalności tych szkodników. Niedawno zarejestrowano trzy nowe produkty do walki ze ślimakami – Allowin 04 RB, Clartex Neo 04 RB i Metarex Inov 04 RB, które mają w swoim składzie metaldehyd. Są to gotowe przynęty o działaniu żołądkowym i kontaktowym, przeznaczone do zwalczania ślimaków nagich w uprawach ziemniaka, roślin oleistych, pszenicy, jęczmienia, owsa, żyta, pszenżyta, kapusty głowiastej, kalafiora, brokułu, kapusty brukselskiej, brukwi, sałaty, szpinaku, selera liściowego i szpinaku. Zalecane dawki dla poszczególnych upraw są takie same i wynoszą 5 kg/ha. Preparaty należy stosować maksymalnie trzy razy w sezonie wegetacyjnym, w odstępach co najmniej 5 dni.

Najlepsze efekty uzyskuje się gdy zabiegi są wykonywane jeszcze przed pojawieniem się pierwszych symptomów żerowania tych szkodników.

Okres karencji, 7 dni, został wyznaczony jedynie dla ziemianka. Ze względu na identyczny skład wszystkich środków, jedyną cechą różnicującą jest ich cena.

Oprac. Joanna Radziewicz

Walka z miotłą – czym i za ile / Małgorzata Tyszka

(Farmer, 2015 nr 9, s.76-84)

Miotła zbożowa to jeden z bardziej uciążliwych chwastów w zbożach. Podstawowy termin jego eliminacji w zasiewach zbóż ozimych to jesień, a zabiegi ochronne można wykonać zarówno przed, jak i  po wschodzie. Wybierając odpowiedni preparat należy uwzględnić jeden ważny czynnik, jakim jest zapobieganie powstawaniu odporności chwastu na stosowane substancje czynne. Na niektórych uprawach stwierdzono bowiem obecność lokalnych populacji miotły zbożowej odpornych na herbicydy z grupy inhibitorów ALS lub oparte na inhibitorach ACCase. Są także doniesienia o pojawieniu się biotypów z podwójną odpornością na oba typy tych związków.

Jedną z substancji czynnych środków opartych na  sulfonylomocznikach  jest diflufenikan. Najczęściej jest on oferowany w formie stężonej zawiesiny, niekiedy również w postaci koncentratu. Związek ten występuje w tanich preparatach jednoskładnikowych, jak: Difenikan 500 SC (60 zł/ha) i mieszaninach fabrycznych, jak: Alister Grande 190 OD (150 zł/ha). Warto podkreślić, że działanie diflunenikanu z innymi substancjami rozszerza zakres wykorzystania go w uprawach rolniczych.

Chlorosulfuron to związek z grupy pochodnych sulfonylomocznika. To właśnie w dużej mierze za jego sprawą doszło do powstania lokalnych biotypów miotły zbożowej odpornych na inhibitory syntezy aminokwasów ALS. Odznacza się on dużą aktywnością biologiczną, a koszt zabiegu tym środkiem jest stosunkowo niski (około 60 zł/ha). Aplikuje się do jesienią, od początku fazy pierwszego liścia u zbóż do końca fazy krzewienia.

Preparaty zawierające chlorotoluron są często wykorzystywane w uprawach zbóż. Ich zaletą jest niski koszt aplikacji oraz możliwość stosowania w niskich temperaturach. Przykładem herbicydu zawierającego tę substancję jest Lentipur Flo 500 S.C. (koszt ok. 60 zł/ha), Tolurex 500 SC (koszt ok. 60 zł/ha), Snajper 600 S.C. (koszt ok. 110 zł/ha), Trinity 590 SC (koszt ok. 120-140 zł/ha).

Zabiegi wczesne można przeprowadzić wykorzystując środki zawierające pendimetalinę. Występuje ona w preparacie Golden Pendi 330 EC (koszt ok. 120 zł/ha), Maraton 375 SC (koszt ok. 120 zł/ha)

Na bazie prosulfokarbu powstał herbicyd Boxer 800 EC (koszt ok. 120 zł/ha). Z kolei  preparaty Axial 100 EC i Axial 50 EC zawierają pinoskaden (koszt ok. 100-180 zł/ha).

Harbaflex 585 SC jest preparatem posiadającym w swoim składzie beflubutamid (koszt ok. 120 zł/ha), a Lexus 50 WG bazuje na flupyrsulfuronie metylowym (koszt ok. 80 zł/ha).

Wszystkie koszty mają charakter orientacyjny i zostały wyliczone na podstawie środków w opakowaniach o pojemności 1 l.

Oprac. Joanna Radziewicz

Resztki roślinne źródłem chorób / Jacek Nawrocki

(Działkowiec, 2015 nr 9, s. 68-69)

Znaczna część patogenów roślin przeżywa niekorzystny dla siebie okres zimy do następnego sezonu wegetacyjnego na pozostawionych resztkach roślinnych. Proces ten zależy głównie od pogody – opadów i temperatury. Do najczęstszych patogenów przeżywających okres zimy należą:

• Wirus mozaiki pomidora. Najczęściej spotykany w tunelach foliowych. Jeżeli pojawi się na pomidorach to będzie występować każdego roku. Aby wyeliminować chorobę trzeba zmienić lokalizację tunelu. Dodatkowo trzeba zdezynfekować konstrukcję tunelu.
• Kiła kapusty. Trudna do wyeliminowania z warzywnika. Najczęściej chorobotwórczy pierwotniak jest wniesiony do uprawy z porażoną rozsadą. Istotne jest więc pewne źródło rozsady. Zarodniki przetrwalnikowe kiły są zdolne do przeżycia nawet 8 lat. Samo wapnowanie hamuje ich kiełkowanie, ale równocześnie wydłuża ich żywotność. Tylko zaprzestanie uprawy roślin z rodziny kapustowatych na tym miejscu przez długi czas ograniczy szkodliwość choroby.
• Choroby rozsady. Jeżeli sami przygotowujemy rozsadę warzyw i kwiatów, to tylko w podłożu wolnym od patogenów, szczególnie od organizmów grzybopodobnych rodzaju Pythium i Phytophthora, sprawców zgorzeli. Problemy ze zgorzelą siewek opóźnią termin spodziewanych plonów, zmniejszą ilość rozsady, dodatkowo podnosząc koszt uprawy, przez zakup środka interwencyjnego.
• Zaraza ziemniaka. Oprócz grzybni na resztkach pozbiorczych ziemniaka i pomidora może przetrwać zaraza ziemniaka (sprawca zarazy obecnie zdolny jest przetrwać w formie oospor nawet do 4 lat).
• Parch jabłoni. Sprawca zimuje na resztkach roślinnych w glebie lub na jej powierzchni, także na pędach. Zimą dalej rozwija się na opadłych liściach pod jabłoniami, na wiosnę wytwarzając zarodniki (źródło choroby).
• Mumie owocowe. Jesienią należy dokładnie usunąć z koron drzew wszystkich mumii, które powstały na skutek porażenia owoców brunatną zgnilizną drzew ziarnkowych lub pestkowych. Pozostawienie ich w koronie drzew powoduje bardzo wczesne wiosenne infekcje owoców w nowym sezonie.
• Po cięciu. Przycinając drzewka i krzewy należy jak najszybciej usuwać odcięte kawałki pędów, inaczej rozwiną się na nich okolicznościowe patogeny.
• Alternariozy i fuzariozy. To grzyby wszędobylskie, ich zarodniki są stale obecne w powietrzu, dlatego tak ważne jest usuwanie resztek roślinnych z warzywników. Grzyby te zimują na resztkach roślinnych, ale wytwarzając zarodniki przetrwalnikowe, mogą być aktywne nawet do 4 lat.
• Przetrwalniki. Najgroźniejsze patogeny grzybowe mają niestety możliwość tworzenia trwałych form przetrwalnych, które początkowo zimują w resztkach roślinnych w glebie, a po ich rozłożeniu, są w stanie przetrwać długi czas bez obecności roślin żywicielskich. Taką formą przetrwalnikową są skleroty wytworzone przez zbitą grzybnię, zwykle mają żywotność 4 lata, dlatego najlepiej wyłączyć z upraw warzyw miejsca skażone sklerotami. Jeżeli choroba wystąpiła w tunelu, to najlepiej przenieść go, a w tym miejscu ziemię przeznaczyć na trawnik.

Oprac. Aleksandra Szymańska

• Następny artykuł