Najinteligentniejsze psy świarta cz. II

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości rolnicze

Istnieją różne teorie na temat inteligencji ras psów. Stanley Coren w swojej książce „Inteligencja psów” rozpatruje zagadnienie w trzech aspektach: jako inteligencja instynktowna (odnosi się do zdolności do wykonywania przez psa różnego rodzaju zadań), adaptacyjna (inaczej przystosowalna – to zdolność do nauki i rozwiązywania problemów, jest określana przez szereg testów) i pracująca/posłuszeństwa (ta jest zależna od rasy).

W pierwszej części artykułu „Najinteligentniejsze psy świata” opisano cztery rasy psów pod kątem inteligencji użytkowej i posłuszeństwa (tj. border collie, pudel, owczarek niemiecki i golden terier), w oparciu o ranking inteligencji poszczególnych ras psów sporządzony na podstawie opinii sędziów, a opublikowany przez Coren’a. Autor zaznaczył jednak, że sędziowie podkreślali, iż nawet wśród przedstawicieli mniej inteligentnych ras można spotkać zdolnego osobnika, a wśród ras najinteligentniejszych zdarzają się psy oporne na szkolenia.

W pierwszej dwunastce rankingu, poza wyżej wspomnianymi, znajdują się jeszcze takie rasy jak: doberman, owczarek szetlandzki, labrador retriever, papilon, rottweiler, australijski cattle dog, walijski corgi pembroke i sznaucer miniaturowy, którym warto się bliżej przyjrzeć.

• Doberman – to rasa powstała pod koniec XIX w. Nazwa pochodzi od nazwiska twórcy rasy – Fryderyka Ludwika Dobermana z Turyngii – ale wprowadzono ją dopiero po jego śmierci . Za odrębną rasę uznano dobermany w 1910 r., wówczas to założono dla nich księgę rodowodową. Początkowo z powodzeniem wykorzystywano go jako psa policyjnego.

Pies reaguje na prawdziwe niebezpieczeństwo. Jest zrównoważony, np. nie reaguje paniką na wystrzał petardy, piekielnie inteligentny..

Doberman jest łatwy do prowadzenia, towarzyski i pojętny, jest typowym psem jednego pana, któremu podporządkowuje się i tylko jego akceptuje. W stosunku do innych psów jest agresywny, a do obcych nieufny. Dobermana łatwo pielęgnować, ale trzeba mu zapewnić dużo ruchu i zajęcia. Jest on zawsze czujny, zawsze w pogotowiu. Koniecznie jest mu potrzebne solidne szkolenie.

• Owczarek szetlandzki, pochodzi z Wysp Szetlandzkich, gdzie od dawna używano go do pasienia owiec, pilnowania domu i gospodarstwa oraz łapania szczurów i myszy. Pierwszy Klub owczarka szetlandzkiego powstał w 1908 r., a w 1909 r. zatwierdzono wzorzec nowej rasy i oficjalnie ją uznano. Owczarek ten przypomina zminiaturyzowanego owczarka szkockiego długowłosego. Ma miłe usposobienie, jest łagodny, żywy, czujny i inteligentny. Oddany właścicielowi, w stosunku do obcych nieufny, z psami nie wchodzi w konflikty; towarzyski, lubi spacery i zabawę; łatwy do prowadzenia domownik. Sprawdza się w szkoleniach i psich sportach. Chętnie i szybko się uczy. Lubi dzieci.

Pierwszy przedstawiciel rasy trafił do Polski (do Krakowa) w latach 60-tych XX w. Był to śniady, urodzony w 1967 roku Heylens Carous

• Labrador retriever, dawny pies św. Jana pochodzi z południa Nowej Finlandii; należy do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowany do sekcji psów aportujących. Posiada wrodzone umiłowanie wody, co uczyniło z labradora retrievera ważnego pomocnika rybaków. Labradory są wszechstronne: pierwszorzędne psy myśliwskie do pracy po strzale, w służbie celnej szukają narkotyków, w armii – min, ratują ludzi z lawin i zwalisk, są przewodnikami niewidomych i psami rodzinnymi. Labrador jest wierny, wesoły, czujny i nieagresywny. Nie włóczy się ani nie kłusuje. Nie jest to wybitny pies obrończy, za to miły i cierpliwy w kontaktach z dziećmi. Nie wszczyna bójek, jest opanowany i zrównoważony, łatwy do prowadzenia.

Labrador zagrał nadpobudliwego psa w filmie „Marley i Ja”, który sprawia więcej kłopotów, niż ktokolwiek mógłby się spodziewać.

• Spaniel kontynentalny miniaturowy papillon, jest arystokratyczną rasą występującą w Europie od bardzo dawna. To niezwykły piesek o charakterystycznych uszach, jak motyle. Zasługuje na uwagę ze względu na wesołe usposobienie i oryginalny wygląd. Jest doskonałym rodzinnym psem do towarzystwa, odpornym na choroby i łatwym w pielęgnacji. W domu spokojny i niehałaśliwy, w plenerze pełen temperamentu, towarzyski, przyjazny, akceptuje inne zwierzęta. Sprawdza się też jako mały pies sportowy.

W przeszłości pieski rasy Papillon łatwo było spotkać w komnatach pałacowych, na rękach wielkich dam. Chętnie uwieczniali je na swych obrazach wielcy malarze XV-XVIII w. m.in. Rembrandt, Rubens, Tycjan.

• Rottweiler – jego przodkowie żyli już w dawnej prowincji rzymskiej, pasąc bydło i strzegąc jeńców wojennych. W czasach nowożytnych, rottweiler stał się niezastąpionym pomocnikiem handlarzy bydła i rzeźników. Był też pierwszym w historii psem używanym do przenoszenia pieniędzy. Pieniądze umieszczano w woreczku na szyi psa, który przenosił je z targowiska do domu. Rottweilery są pełne temperamentu, towarzyskie, zawadiackie, odporne, nieustraszone, z wrodzonym instynktem obrony, silne, a przy tym opanowane, nieufne w stosunku do obcych, lecz pokojowo nastawione, wierne i pracowite.

W Polsce rottweiler został ujęty w wykazie ras psów uznawanych za agresywne.

Według wzorca jest to pies o zrównoważonej psychice, wymagający odpowiedniego i konsekwentnego podejścia. Pewność siebie jest główną cechą charakteru tej rasy, podobnie jak upór, samodzielność czy skłonność do dominacji (ujawnia się to szczególnie u samców). Rottweiler potrzebuje sporej dawki codziennego ruchu. Obecnie głównie uważany  jest  za psa stróżującego.

• Australijski cattle dog, rasa powstała w XIX w. w wyniku krzyżowania owczarka szkockiego collie marmurkowego z psem dingo. Kolejne domieszki dalmatyńczyka, owczarka staro angielskiego - bobtaila, czarnego podpalanego owczarka australijskiego – kelpie, doprowadziły w końcu do ukształtowania się rasy w jej obecnej postaci. Australijski cattle dog jest aktywny i wytrzymały, o dużym instynkcie pastersko-obrończym, pracujący cicho, lecz zdecydowanie, kontrolując i zaganiając stada na rozległych przestrzeniach. Niezwykle inteligentny i sympatyczny, łatwy w szkoleniu, chętny do pracy. Wymaga jednak stanowczego podejścia, ponieważ ma skłonność do dominacji. Lubi ruch, jest czujny i nieustraszony, nieufny i nieprzekupny wobec obcych, nadaje się więc na stróża i obrońcę zarówno w miastach, jak i w wiejskich zagrodach

Psy tej rasy żyją stosunkowo długo. Najdłużej żył pies o imieniu Bluey, który padł w roku 1939 mając 29 lat i pięć miesięcy. Jest to jak na razie udokumentowany rekord długości życia u psów

• Welsh Corgi Pembroke, rasa pasterska z Walii, jest najprawdopodobniej potomkiem psów Wikingów. W XX w. utworzono dwie odrębne rasy: welch corgi pembroke (pozbawiony ogona) oraz welch corgi cardigan (z ogonem). To psy o wspaniałym charakterze, spokojne i zrównoważone, łagodne dla otoczenia, niezwykle towarzyskie i przywiązane do właściciela. Lubią spacery i są doskonałymi towarzyszami zabaw. W gospodarstwie tępią szczury i myszy, zaganiają bydło, pilnują dobytku. Są zawsze czujne i gotowe do pracy. Te inteligentne, średniej wielkości pieski o krótkich nogach, są odważne i wymagają konsekwentnego prowadzenia, a także zajęcia. W rodzinie zawsze próbują objąć funkcję przewodnika.

Welsh corgi wywodzi swą nazwę prawdopodobnie od walijskiego słowa corrci, co oznacza "karłowatego psa". Psy tej rasy były faworytami angielskich monarchów, m.in. Ryszarda I

• Sznaucer miniaturowy, rasa wywodząca się od najmniejszej grupy niemieckich szorstkowłosych psów podwórzowych, dodatkowo selekcjonowanych „na miniaturowy wzrost”. Psów tych używano głównie do pilnowania obejść i tępienia gryzoni. Były czujne i cięte, przez co doskonale wywiązywały się z tych zadań. To pies bardzo bystry i inteligentny, o żywym temperamencie, nieustraszony zawadiaka. Ze względu na niespokojny temperament i szczekliwość wymaga konsekwentnego prowadzenia. W stosunku do obcych jest nieufny i niemiły, swoim właścicielom natomiast wiernie oddany. Szczególnie dla starszych ludzi ten łatwy do pielęgnacji sznaucer jest wesołym towarzyszem, lubiącym długie spacery.

Sznaucery to jedna z ras, która najszybciej uczy się nowych sztuczek. Są też nazywane psami o wielkim sercu, niezwykle kochającymi swego pana.

Na koniec warto podkreślić, że przy wyborze psa, jakiego chcemy mieć, nie można się kierować jedynie wynikami tego badania. Każdego psa można, bowiem ułożyć i nauczyć wszelakich sztuczek. Czasami trzeba tylko poświęcić na to więcej czasu i włożyć trochę więcej pracy. Według rankingu najtrudniej nauczyć czegoś afghan hounda, tuż za nim są takie rasy jak: basenji, bull dog, chow chow i  borzoi.

Aleksandra Szymańska

Źródła:

• Case L.P. Pies – zachowanie, żywienie i zdrowie. Łódź 2010
• Kraemer E.M. Rasy psów: 100 nowych ras. Warszawa 2011
• Monkiewicz J., Wajdzik J. Kynologia: wiedza o psie. Warszawa 2007
• Ty i Twój pies. Warszawa 1992
• Wilcox B., Walkowicz Ch. Atlas ras psów świata. Warszawa 199

• Poprzedni artykuł