Ochrona środowiska
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Tworzywa sztuczne - wpływ na środowisko i zdrowie ludzi / Irena Burzyńska
(Wieś Mazowiecka, 2020 nr 2, s. 3)
Powszechność zastosowania tworzyw sztucznych stała się globalnym problemem ochrony środowiska, ponieważ stale rośnie ilość wykonanych z nich odpadów, zwłaszcza, że nie wszystkie mogą zostać poddane recyklingowi. Tworzywa sztuczne powstają w procesach chemicznych z produktów naturalnych: celulozy, węgla i ropy naftowej.
Opakowania z tworzyw sztucznych muszą być odpowiednio oznakowane. Symbolem oznaczenia jest trójkąt z cyfrą w środku, lub literowy skrót nazwy tworzywa. Poniżej symbole oznaczeń tworzyw dopuszczonych do kontaktu z żywnością:
- PET (01) – oznaczenie stosowane do pakowania wody pitnej, napojów i in. Częste spożycie produktów z tym składnikiem może zwiększać ryzyko otyłości, cukrzycy
i nowotworów. - HDPE (02) – tworzywo podlega recyklingowi i jest uważane za najbardziej bezpieczne dla ludzkiego zdrowia obok tworzywa PP (05). Jest stosowane do pakowania produktów mlecznych.
- PVC (03) – jest stosowany w budownictwie, w medycynie lub jako folia do pakowania żywności. Tworzywo nie jest uznawane za bezpieczne, ponieważ może wydzielać toksyczne związki podczas spalania lub ogrzewania.
- LDPE (04) – jest stosowane do produkcji foli o różnym przeznaczeniu. Uznawane jest za bezpieczne.
- PP (05) – stosowane do przechowywania produktów spożywczych oraz artykułów budowlanych. Uznawane jest za bezpieczne do stosowania i może podlegać recyklingowi.
- PS (06) – jest stosowane jako materiał izolacyjny w budownictwie oraz w produkcji tacek i opakowań produktów żywnościowych. Uznawane jest za materiał niebezpieczny. Może kumulować się w tkance tłuszczowej, a wysokie stężenie może oddziaływać na układ nerwowy.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Dobre praktyki rolnicze w celu ochrony wód polskich/ Bogusław Najborowski
(Poradnik Gospodarski, 2020 nr 1, s. 16-17)
Jednym z głównych wyzwań w zakresie ochrony wód przed zanieczyszczeniami jest ograniczenie eutrofizacji wywołanej nadmiarem substancji biogennych – fosforu i azotu, pochodzących głównie z nawozów stosowanych w rolnictwie, ścieków komunalnych i przemysłowych.
Nadmierna ilość azotu i fosforu w wodach powierzchniowych stymuluje wzrost masy roślinnej fitoplanktonu, który w nadmiernych ilościach wyczerpuje tlen z wody. Następnie obumiera sam fitoplankton, a martwe organizmy wodne ulegają rozkładowi beztlenowemu, co doprowadza do skażenia wód.
W celu ograniczenia tego zjawiska należy zadbać o stworzenie optymalnych warunków dla wzrostu i rozwoju roślin. Najlepszymi technikami uprawy gleby oszczędzającymi nawozy i utrzymującymi odpowiednią strukturę gleby są uprawy konserwujące. Polegają one na ograniczaniu orek, wykorzystaniu mulczu, ograniczeniu liczby zabiegów uprawowych. Należy też zwrócić uwagę na odpowiednie zmianowanie i nawożenie organiczne.
Ważne funkcje środowiskowe pełnią śródpolne oczka wodne oraz mokradła, które wychwytują biogeny naniesione przez wody spływające z pól uprawnych. Składniki nawozu, takie jak azot czy fosfor po przedostaniu się do oczka wodnego są z niego usuwane w wyniku procesów sedymentacji, przemian biologicznych i chemicznych, degradacji oraz są pobierane przez rośliny wodne. Dlatego bardzo ważne jest by utrzymywać te zbiorniki w nienaruszonym stanie.
Strefy buforowe to wszystkie trwałe środowiska chroniące przylegające do nich ekosystemy, szczególnie przed zanieczyszczeniami odpływającymi z pól uprawnych. Należą do nich: zadrzewienia, zakrzewienia, środowiska trawiaste, żywopłoty. W przypadku ograniczenia emisji biogenów do środowiska wodnego najważniejszą rolę spełniają porośnięte roślinnością strefy buforowe wzdłuż wód powierzchniowych.
Oprac. Joanna Radziewicz
