Teofil Witold Staniszkis – agrotechnik, działacz społeczny i polityczny
- Szczegóły
- Kategoria: Zasłużeni Polacy
Teofil Witold Staniszkis, syn Witolda i Weroniki ze Szmittów urodził się 20 grudnia 1880 roku w Mariampolu w guberni suwalskiej. Naukę rozpoczął w miejscowym gimnazjum, gdzie uczestniczył w organizacji polskiej biblioteki samokształceniowej. Karą za te nielegalne poczynania było oddelegowanie rodziny do Łomży w ostatnim roku jego edukacji gimnazjalnej. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1899 roku podjął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Dużą część swojej aktywności na uczelni przeznaczył na działalność społeczną w zarządzie Bratniej Pomocy studenckiej oraz Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Jako emisariusz „Zetu” nadzorował realizację projektu przygotowanego przez młodzież gimnazjalną na rzecz przywrócenia języka polskiego na lekcjach religii na terenie Wilna i Grodna oraz pomagał uczniom relegowanym ze szkół za udział w tym przedsięwzięciu. Aktywnie uczestniczył też w pracach koła studenckiego Towarzystwa Oświaty Narodowej, przewodniczył Sekcji Koronnej Centralizacji Gimnazjalnych Kół Samokształceniowych w Królestwie Polskim oraz reprezentował Łomżę w Centralnym Komitecie Organizacji Uczniowskich. W 1903 roku zakończył naukę na Uniwersytecie Warszawskim i po odbyciu praktyki wakacyjnej w Sieburczynie, wstąpił na II rok Studium Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z praktycznymi aspektami przyszłej pracy zawodowej zapoznał się w majątku doświadczalnym w Mydlnikach oraz na polu doświadczalnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Prądniku Czerwonym pod Krakowem, gdzie pracował pod kierunkiem Kazimierza Rogoyskiego. W 1906 roku złożył egzamin dyplomowy. W czasie studiów krakowskich był prezesem Akademickiego Koła Związku Pomocy Narodowej, członkiem Akademickiego Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej, a także rozprowadzał popularny na tych terenach, a zakazany w Królestwie Polskim miesięcznik „Polak”. W 1905 roku został członkiem Ligi Narodowej.
