Uprawa i nawożenie roślin
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Pomidory pod osłonami. Problemy z wybarwianiem owoców / Maria Wysoka-Owczarek
(Owoce Warzywa Kwiaty 2012 nr 7, s.37-40)
Pojawieniu się jasnych plam na wybarwionych owocach sprzyjają: temperatura powyżej 320C, bezpośrednie silne nasłonecznienie oraz nadmierna wilgotność podłoża.
Zielone plamy wewnątrz owoców wynikają najczęściej z niedostatecznego odżywienia roślin, natomiast nierównomierne wybarwienia gron są z reguły spowodowane nadmiernym obciążeniem roślin owocami w niekorzystnych warunkach uprawowych, a także niewłaściwym odżywieniem fosforem.
Przyczyną rozmytych plam jest nieprawidłowe nawożenie azotem oraz nieodpowiednie warunki wzrostu roślin, a twarde, zielone plamy powstają podczas intensywnego, bezpośredniego nasłonecznienia owoców przy niewystarczającym pobieraniu wody i niewłaściwym stężeniu składników pokarmowych w glebie.
Zielone, skórzaste przebarwienia są wynikiem przechłodzenia owoców w okresie wzrostu i wybarwiania, zaś niewybarwiona zielona piętka jest następstwem błędów uprawowych popełnionych podczas intensywnego plonowania. W optymalnych warunkach, w miarę wybarwiania owoców piętka zanika, zaś niska zawartość magnezu i potasu oraz wysoka temperatura zwiększają tendencję jej występowania.
Niekiedy na owocach pojawiają się zielone, suche, często pękające, niewybarwiające się nekrozy skórki. Zwykle są one spowodowane mechanicznym uszkodzeniem zawiązków lub małych owoców lub niewłaściwym zastosowaniem środków chemicznych.
Żółte plamy na przekroju są spowodowane wysokim stężeniem azotu amonowego i małą ilością światła, a także zbyt wysoką temperaturą i zahamowanym wzrostem. Skorkowaciałe plamy występujące na wierzchołku owocu powstają w wyniku powolnego lub zahamowanego wzrostu owoców związanego z uszkodzeniem systemu korzeniowego lub pozostawieniem małej ilości liści na roślinie, natomiast podobne plamy na owocach pojawiają się przy niedoborze boru. Przyszypułkowe mikropęknięcia występują na owocach lekko wilgotnych, zwłaszcza podczas dużych wahań temperatur.
Oparzelizna słoneczna powstaje przy nadmiernym nagrzaniu owoców lub ich odsłoniętych części, a pomarańczowe punkty - na skutek nieprawidłowej ilości składników odżywczych (zwłaszcza wapnia) zastosowanych podczas nawożenia.
Przyczyną tworzenia się szklistych plam jest zachwianie równowagi między pobieraniem wody a transpiracją oraz nadmierne parcie korzeniowe.
Oprac. Joanna Radziewicz
Zakładanie plantacji truskawek / Agnieszka Masny, Edward Żurawicz
(Owoce, Warzywa, Kwiaty 2012 nr 8, s. 72-75)
W uprawie polowej truskawek należy przestrzegać kilku zaleceń, aby plantacja przynosiła duże ilości dobrych jakościowo owoców oraz przynosiła oczekiwane zyski. Dotyczą one wyboru właściwego stanowiska i przedplonu, odpowiedniego przygotowania pola pod założenie plantacji, zasad prawidłowego sadzenia roślin oraz doboru odmian.
Truskawki można sadzić od wczesnej wiosny do początku jesieni, pod warunkiem, że gleba jest dobrze przygotowana i dostatecznie wilgotna. Termin sadzenia powinien być również dostosowany do fizjologii wzrostu i rozwoju roślin. Trzeba pamiętać o dwóch procesach ważnych dla produktywności truskawek: krzewieniu się roślin (tworzenie koron bocznych) oraz zawiązywaniu pąków kwiatowych na wierzchołkach pędów w celu zaowocowania roślin w kolejnym sezonie wegetacyjnym. O dobrym plonowaniu w roku następnym decyduje bowiem duża liczba zawiązanych pąków kwiatowych, co zależy od liczby wierzchołków pędu, na których powstają kwiatostany.
Dobre stanowisko i właściwie przygotowane pole przed założeniem plantacji sprzyja dobremu przyjęciu się, wzrostowi i rozwojowi roślin. Szczególną uwagę należy zwrócić na właściwy płodozmian i przedplon. Dobrymi przedplonami dla truskawek są: rzepak, zboża, rzepik i gorczyca, niektóre rośliny bobowate oraz fasola, groch, kapusta i kalafior. Z kolei truskawki po truskawkach sadzi się nie wcześniej niż po czterech latach.
Truskawki lepiej owocują i rosną na glebach lżejszych, ale zasobnych w próchnicę, o uregulowanych stosunkach powietrzno-wodnych. Optymalny odczyn gleby (pH) wynosi 5,5-6,5. Przygotowując pole pod nowe nasadzenia należy pamiętać o zniszczeniu chwastów trwałych oraz wzbogaceniu gleby w składniki pokarmowe, zwłaszcza potas i fosfor. Staranne posadzenie roślin ułatwia ich dobre przyjęcie i szybki wzrost. Ważne jest umieszczenie sadzonek na właściwej głębokości i dobre dociśnięcie gleby dookoła roślin. Zbyt głębokie sadzenie wpływa na słabszy wzrost, może nawet prowadzić do gnicia roślin, natomiast zbyt płytkie może przyczynić się do ich zasychania. W tradycyjnej uprawie truskawek najczęściej stosuje się system rzędowy, choć niektórzy producenci zakładają plantacje systemem rzędowo-pasowym, a inni systemem zagonowym.
Do założenia plantacji w terminie wiosennym najczęściej wykorzystuje się tzw. sadzonki zielone (świeże). Plantacje można też zakładać przy użyciu sadzonek frigo pobieranych z matecznika podczas spoczynku zimowego roślin i przechowywanych w chłodni w temperaturze -2oC. Przy zakupie sadzonek odmian objętych ochroną prawną nabywcy powinni domagać się od sprzedających dowodu legalności oferowanego materiału szkółkarskiego i potwierdzenia, że szkółka posiada licencję na rozmnażanie i sprzedaż tych odmian.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Same zalety przedplonów / Barbara Gąsiorowska, Anna Cybulska
(Poradnik Gospodarski 2012 nr 7, s.32-33)
Mimo, że uprawa międzypolonów wpływa na poprawę żyzności gleby oraz stanowi dodatkowe źródło paszy dla zwierząt cieszy się małą popularnością wśród rolników. Zostały one wyparte ze zmianowań przez rośliny towarowe, często jednogatunkowe, które przynoszą większe korzyści finansowe. Jednak tak intensywne gospodarowanie wpłynęło na nasilenie występowania chorób i szkodników, wzrost zachwaszczenia oraz zachwianie równowagi biologicznej w glebie. Dobrym rozwiązaniem może być w tym przypadku uprawa międzyplonów, która:
-
wzbogaca glebę w składniki mineralne,
-
poprawia właściwości biologiczne gleby i przyczynia się do rozwoju mikroorganizmów glebowych,
-
poprawia stosunki powietrzno-wodne w glebie,
-
stanowi ochronę dla środowiska naturalnego, zapobiegając zjawiskom erozji wodnej i wietrznej oraz wyłamywaniu składników pokarmowych do głębszych warstw gleby i wód gruntowych,
-
niweluje negatywne skutki suszy wiosennej,
-
stanowi substytut obornika,
-
stanowi dodatkowe źródło paszy dla zwierząt.
Jednak, aby uprawa międzyplonów przyniosła oczekiwane korzyści muszą być spełniać określone kryteria. Wiąże się to przede wszystkim z doborem odpowiedniej rośliny, z uwzględnieniem: terminu jej siewu i zejścia z pola, długości okresu wegetacji, wymagań glebowych i wodnych, jej przeznaczenia, kondycji finansowej oraz rozkładu sił roboczych w danym gospodarstwie.
Obecnie w Polsce zalecenia agrotechniczne dotyczące zmianowania nie są do końca przestrzegane. Sytuacja ta wręcz wymusza rozwój uprawy międzyplonów jako czynnika poprawiającego stanowiska pod rośliny następcze.
Oprac. Joanna Radziewicz
Sposób na bardzo kwaśne gleby / Witold Grzebisz
(Top Agrar 2012 nr 8, s. 62-65)
Gleby bardzo kwaśne wymagają strategicznego podejścia do przywrócenia im funkcjonalności. Regulacja odczynu gleby wymaga opracowania długofalowego planu działania. Jego celem jest doprowadzenie pH gleby do klasy odczynu, określanej jako naturalny, czyli tolerowany przez najbardziej wrażliwą roślinę w zmianowaniu.
Strategia regulacji odczynu składa się z następujących etapów:
-
oznaczenia pH gleby i ocena stanu zakwaszenia;
-
pierwszego zabiegu wapnowania w celu eliminacji toksyczności glinu;
-
drugiego zabiegu wapnowania w celu podniesienia pH do poziomu tolerowanego przez rośliny wrażliwe;
-
rozwiązań alternatywnych do drugiego zabiegu wapnowania.
Zakwaszenie gleb jest naturalnym zjawiskiem zachodzącym w glebach klimatu umiarkowanego, wilgotnego. W Polsce w latach 80-tych straty wapnia z gleb szacowano na poziomie 450-500 kg CaO/ha rocznie. Obecnie jest to około 350 kg CaO/ha co wynika ze zmniejszenia emisji kwaśnych substancji przez przemysł i niższych dawek nawozów, w tym wapna nawozowego.
Oprac. Aleksandra Szymańska
