Problemy zdrowotne koni
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Problemy zdrowotne młodych koni z treningu / Anna Sałek
(Konie i Rumaki 2015, nr 5, s. 32-36)
Młode konie wierzchowe, hodowane do sportu, narażone są na różnego rodzaju czynniki, które mogą spowodować, nieprawidłowy ich rozwój. Niewłaściwie dopasowany obciążeniami trening, obciążenia genetyczne, złe warunki zootechniczne, czynniki zakaźne czy stres – wszystko to może przyczynić się do powstania wielu chorób. Aby uniknąć takich sytuacji należy stosować odpowiednią profilaktykę. Część schorzeń będzie jednak wymagać specjalistycznego leczenia.
- Młody organizm z prawidłowo prowadzoną profilaktyką chorób zakaźnych (grypa, tężec, inne choroby typu herpeswiroza itp.) i odpowiednią dietą posiada w pełni rozwinięty układ odporności zdolny do szybkiej i skutecznej reakcji na czynnik chorobotwórczy.
- Układ oddechowy młodych koni narażony jest na działanie wielu czynników chorobotwórczych. Jednym z problemów zdrowotnych koni wyścigowych są powysiłkowe krwawienia z płuc. Niezdiagnozowane i nieleczone krwawienia mogą towarzyszyć koniowi do końca jego kariery sportowej. Diagnostyka opiera się na badaniu klinicznym i wykonaniu badania endoskopowego.
- Narząd ruchu u młodego konia narażony jest na różnego rodzaju schorzenia. Część urazów może wynikać z braku równowagi pod siodłem, stawiania zbyt trudnych zadań, nieumiejętnego pokonywania przeszkód czy pracy w nieodpowiednich warunkach. Do najczęstszych urazów młodych koni użytkowanych wierzchowo należą: osteochondroza (martwica chrzęstno-kostna), bukszyny (choroba związana jest z przeciążeniem kości i okostnej grzbietowej powierzchni kości śródręcza trzeciej), nakostniaki, złamania podokostnowe, urazy w obrębie kości rysikowych, zapalenia mięśni, zapalenia pochewek ścięgnowych i ścięgien oraz urazy typu naderwania czy zerwania ścięgien.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Rodokokoza źrebiąt / Alicja Iwaszko-Simonik
(Konie i Rumaki 2015, nr 5, s. 42-45)
Rodokokoza to choroba zakaźna o podłożu bakteryjnym, przebiegająca zazwyczaj z objawami zapalenia płuc i oskrzeli. Wywołuje ją tlenowa bakteria Gram dodatnia Rhodococcus equi. Pałeczka R. equi jest składową flory bakteryjnej przewodu pokarmowego oraz górnych dróg oddechowych. Patogen ten jest odporny na czynniki środowiskowe, tj. wysoka temperatura i niska wilgotność.
Chorują przede wszystkim konie, ale możliwe jest zarażenie człowieka z osłabioną odpornością. Występowanie choroby wynosi 10-20%, ale może sięgać nawet 100%. Śmiertelność odpowiednio leczonych zwierząt wynosi 10-30%, a w przypadku nieleczonych nawet 80%. Zazwyczaj chorują źrebięta koni gorącokrwistych, rzadziej zimnokrwistych, do 5-6 miesiąca życia. Najcięższy przebieg ma choroba u źrebiąt do 3 tygodnia życia. W Polsce większość zachorowań stwierdzana jest od maja do lipca.
Do zakażenia dochodzi przeważnie drogą erogenną, poprzez wdychanie pyłu zawierającego bakterie. Okres intubacji choroby jest dość długi i może wahać się od 30 do 90 dni. Najczęstszym objawem zakażenia wywołanego przez R. equi jest ropne zapalenie oskrzeli i płuc z towarzyszącym powstawaniem ropni oraz ropne zapalenie węzłów chłonnych.
U około 50% źrebiąt z zapaleniem płuc może występować również postać jelitowa. Czas trwania chrobry wynosi od kilku dni do 3 miesięcy. Choroba może mieć przebieg ostry lub nadostry. W takim przypadku źrebięta padają w ciągu 48 godzin.
Wczesne rozpoznanie rodokokozy jest trudne, ze względu na jej początkowo utajony przebieg. W diagnostyce przydatne są badania krwi.
W leczeniu tej choroby muszą być stosowane antybiotyki, które cechują się dużą zdolnością przenikania do komórek oskrzeli i płuc, zmian ropno-ziarniakowych oraz komórek białokrwinkowych. Leczenie należy prowadzić od 3 do 9 tygodni. W części przypadków, przy wczesnym i właściwym leczeniu, objawy kliniczne dość szybko się wycofują.
Chore źrebięta wymagają bardzo dobrych warunków zoohigienicznych. Wskazane jest stosowanie preparatów wspomagających florę bakteryjną. W przypadku występowania gorączki podaje się środki przeciwzapalne i przeciwgorączkowe.
Oprac. Aleksandra Szymańska
