Najnowsze na liście produktów tradycyjnych

Szczegóły
Kategoria: Rolnictwo w Uni Europejskiej

Krótko o Krajowej Liście Produktów Tradycyjnych

 

Krajową Listę Produktów Tradycyjnych powołano na mocy ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych.

Na Listę wpisywany jest produkt, którego jakość lub wyjątkowe cechy i właściwości wynikają ze stosowania tradycyjnych metod produkcji.

Za tradycyjne uważa się metody wykorzystywane, od co najmniej 25 lat. Produkt ubiegający się o taki wpis powinien ponadto stanowić element tożsamości społeczności lokalnej i należeć do dziedzictwa kulturowego regionu, z którego pochodzi.

 

Z wnioskiem o wpis na Listę występuje producent.

Na Listę wpisywany jest tylko produkt, a nie producent. Poprzez fakt uzyskania wpisu produktów na LPT, producenci nie nabywają żadnego prawa ani do ochrony, ani do promocji wpisanych produktów, jako własnych.

Za weryfikację wniosku o wpis produktu na Listę odpowiedzialny jest marszałek województwa, który przed dokonaniem oceny zwraca się do izby gospodarczej, zrzeszającej producentów produktów regionalnych i tradycyjnych  z prośbą o wyrażenie opinii (najczęściej tą izbą jest Polska Izba Produktu Regionalnego i Lokalnego). Następnie wniosek przesyłany jest do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Minister jest odpowiedzialny za prowadzenie i uaktualnianie Listy Produktów Tradycyjnych. Lista jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Ministra (raz w roku) oraz na stronach internetowych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (na bieżąco).

Jednym z głównych celów powstania tej listy jest promocja i rozpowszechnianie informacji o produktach wytwarzanych tradycyjnymi, historycznie ugruntowanymi metodami na terenie kraju, po to, aby następnie móc je skuteczniej promować  także za granicą. Lista ta służy również pośrednio przygotowaniu producentów do rejestracji nazw wpisanych na nią produktów na szczeblu unijnym. Pierwszym produktem umieszczonym na Liście – w lipcu 2005 roku - był pierekaczewnik  - pieróg z Podlasia, który jest specjalnością mieszkających na tych ziemiach Tatarów. W 2009 r. pierekaczewnik został zarejestrowany w Unii Europejskiej, jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność.

Liczby produktów w poszczególnych województwach na dzień 16 maja 2011 r.:

  • woj. zachodnio-pomorskie – 10 produktów,
  • woj. pomorskie – 113,
  • woj. warmińsko-mazurskie – 21,
  • woj. podlaskie – 45,
  • woj. mazowieckie – 35,
  • woj. kujawsko-pomorskie – 24,
  • woj. wielkopolskie – 83,
  • woj. łódzkie – 57,
  • woj. lubelskie – 79,
  • woj. lubuskie – 10,
  • woj. dolnośląskie – 24,
  • woj. opolskie – 49,
  • woj. śląskie – 118,
  • woj. małopolskie – 43,
  • woj. podkarpackie – 100,
  • woj. świętokrzyskie – 51.

 

Wnioski o wpis kolejnych stale napływają do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

 

Najnowsze produkty na liście

 

16 maja 2011 r. na Krajową Listę Produktów Tradycyjnych wpisano schab w kapuście po beskidzku - tradycyjne góralskie danie popularne w Beskidach: Śląskim i Żywieckim. Podstawą tradycyjnej kuchni góralskiej jest m.in. kapusta kiszona. W tradycyjnym gospodarstwie najistotniejszym zabezpieczeniem na zimę, obok wędzonego mięsa oraz solonej słoniny, była kiszona kapusta i suszone owoce. Wygląd schabu w kapuście po beskidzku to gęsta masa z drobno posiekanej kapusty przykrywająca usmażony kotlet z mięsa. Konsystencja: kapusta zwarta, gęsta i miękka. Kotlet średnio twardy. Smak i zapach: charakterystyczny dla smażonej kiszonej kapusty i podsmażonego wędzonego boczku. Smak kwaskowaty. Zapach kapusty, boczku wędzonego i smażonego mięsa.

 

16 maja 2011 r. na Listę trafił także cieszyński chlebiczek owocowy wielkanocny - tradycyjny wielkanocny przysmak typowy dla kuchni Śląska Cieszyńskiego. To popularny, szczególnie w Ustroniu, specjał o oryginalnym smaku nadzienia owocowo-bakaliowym otoczony cienkim drożdżowym ciastem. Chlebiczek owocowy wielkanocny w niezmienionej formie do dziś jest przyrządzany według receptury zamieszczonej w publikacji „Nasza Kuchnia” Walburgii Fójcikowej wydanej w kwietniu 1937 roku w Czeskim Cieszynie. Wygląd: złocisty spłaszczony walec z ciasta. Na przekroju widoczna ciemnobrązowa masa otoczona cieniutką warstwą jasnego ciasta. Konsystencja: średnio miękka w dotyku. Smak i zapach: smak słodki, posmak bakalii. Smak i zapach ciasta drożdżowego i bakalii. Barwa (zewnętrzna i na przekroju): barwa zewnętrzna ciemnozłotego koloru. Na przekroju żółty z ciemnobrązowym farszem.

 

16 maja 2011 r. na Listę wpisano gałuszki – kluski po cieszyńsku. To tradycyjne i popularne na Śląsku Cieszyńskim kluski z ziemniaków, przygotowywane na święta i uroczyste okazje, jako samodzielne danie lub dodatek do potraw mięsnych. W zależności od receptury i sposobu przygotowania nazywane są różnie: gałuszki strzapate, fusate, kulane, szulane czy gałuszki mączne Wygląd: okrągłe kluski o jednolitej szarej lub jaśniejszej barwie. Konsystencja: średnio miękka, lekka. Smak i zapach: smak lekko słony, specyficzny dla gotowanych ziemniaków z posmakiem ziemniaków surowych. Zapach surowych ziemniaków.

Oprac. Aleksandra Szymańska

 

Źródła:

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to Twitter