Wspomnienia ogrodnika / Edmund Jankowski Warszawa 1972
- Szczegóły
- Kategoria: Pamiętnikarstwo w zbiorach CBR
Profesor Edmund Jankowski, autor niniejszych wspomnień był wybitnym polskim ogrodnikiem. Głównym celem jego życia było unowocześnienie tej dziedziny na gruncie polskim. Na terenie naszego kraju, poza nielicznymi wyjątkami, nie funkcjonowały wówczas placówki specjalizujące się w określonej hodowli roślin, dostosowanej do naszych krajowych warunków klimatycznych i opartej na naukowych podstawach. Zadziwiające osiągnięcia badaczy europejskich znali tylko nieliczni miłośnicy ogrodnictwa, zazwyczaj wywodzący się z wyższych warstw społecznych, jak np. księżna Izabela Czartoryska. W okresie, gdy profesor rozpoczynał swoją działalność, ogrodnictwo polskie było traktowane raczej po amatorsku, jako rodzaj rzemiosła, bez szerszej specjalizacji zawodowej.
Po odbyciu dwuletniej praktyki zawodowej w Ogrodzie Botanicznym w Warszawie, którym kierował wówczas Jerzy Alexandrowicz i dwuletnim stypendium w Szkole Hodowli Drzew miasta Paryża, Edmund Jankowski poznał gruntownie nie tylko zasady pomologii, ale także zgłębił arkana ogólnej organizacji ogrodnictwa francuskiego i innych dziedzin z nim związanych. Po powrocie do Warszawy otrzymał stanowisko głównego ogrodnika w Ogrodzie Pomologicznym oraz został współtwórcą i wykładowcą powstałej przy nim Szkoły Ogrodniczej. Dzięki swojemu talentowi i niezwykłej pasji placówka ta stała się ogniwem łączącym młodych wykształconych ludzi, którzy dążyli do ustalenia podstaw zorganizowanego życia ogrodniczego w Królestwie Polskim, była kuźnią rozmaitych inicjatyw i akcji zmierzających do osiągnięcia wytyczonego celu.
Profesor prowadził także bogatą działalność popularyzatorską i piśmienniczą. Był pomysłodawcą pierwszego polskiego pisma fachowego „Ogrodnik Polski”, którego celem było rozpowszechnianie wiedzy ogrodniczej – polskiej i obcej – wśród szerokiej rzeszy czytelników z różnych warstw społecznych.
