Problemy rolników
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd prasy rolniczej
I już po żniwach / Jan Krzesiński
(Kurier Rolniczy 2014 nr 10, s. 26-27)
Żniwa, to każdego roku czas wzmożonych prac dla tysięcy polskich rolników, którzy coraz częściej są narażeni na zagrożenia wypadkowe związane z tymi pracami.
Odnotowano, że w okresie żniwnym (czerwiec-sierpień), podczas pracy w gospodarstwach rolnych wypadkom uległo około 6 tys. rolników ubezpieczonych w KRUS. Zdarzenia te stanowią 1/4 wypadków zgłaszanych do KRUS-u w roku kalendarzowym. Struktura wypadków w okresie letnim odpowiada strukturze zdarzeń w ciągu roku, tj. połowę stanowią „upadki osób”, około 11% wypadki z grupy „pochwycenia i uderzenia przez części ruchome maszyn i urządzeń”, a 12% z grupy „uderzenie, przygniecenie, pogryzienie przez zwierzęta”.
Podczas żniw dochodziło do wielu drastycznych, tragicznych i skutkujących rozległymi urazami zdarzeń z udziałem maszyn do zbioru siana, słomy i zielonek (150-180 wypadków) oraz kombajnów zbożowych (190-200 wypadków).
W okresie żniwnym dochodziło również do licznych upadków z przyczep i wozów, na których rolnicy przebywali podczas transportu ładunków objętościowych, porażeń piorunem podczas wyładowań atmosferycznych oraz nagłych zachorowań spowodowanych długotrwałą, wyczerpującą pracą w wysokich temperaturach.
Zdarzeniom wypadkowym można zapobiec poprzez właściwą organizację pracy i przestrzeganie następujących zasad:
- dbanie o ład i porządek w obejściu gospodarstwa,
- użytkowanie sprawnych maszyn i urządzeń,
- wykonanie napraw i usuwanie awarii,
- przebywanie w bezpiecznej odległości od pracujących maszyn i urządzeń,
- prawidłowe zabezpieczenie maszyn i urządzeń podczas pracy i postoju,
- używanie maszyn wyposażonych w mocne i dobrze zamontowane drabinki,
- nieprzewożenie ludzi na przyczepach, błotnikach ciągników i in.,
- zabezpieczenia przewożonych ładunków objętościowych przed upadkiem,
- stosowanie odzieży roboczej przylegającej do ciała i obuwia przylegającego do kostki,
- zapewnienie właściwej opieki dzieciom, oraz wydzielenie im specjalnego miejsca do zabawy, z dala od miejsca wykonywania pracy w gospodarstwie,
- stosowanie przerw w pracy na odpoczynek,
- ograniczenie ekspozycji ciała na działanie słońca i wysokich temperatur.
Należy pamiętać, że zły stan techniczny użytkowanych maszyn i urządzeń, wykonywanie wielu różnorodnych i wyczerpujących czynności jednocześnie, spiętrzenie pracy i pośpiech, który towarzyszy zmiennym warunkom pogodowym są przyczyną wielu tragicznych w skutkach wypadków. Mając na uwadze powyższe oraz dobro rolników i członków ich rodzin, Opolski Oddział KRUS wzorem ubiegłych lat, w ramach działań informacyjno-promocyjnych Wojewódzkiej Komisji ds. BHP w Rolnictwie, wykonał w okresie lipca i sierpnia 72 przeglądy gospodarstw rolnych w związku z pracami polowymi (żniwa) na obszarze woj. opolskiego.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Nie czekajmy do wiosny z konserwacją i naprawą maszyn rolniczych / Józef Hudy
(Doradca: Małopolski Informator Rolniczy 2014 nr 10, s. 26)
W ciągu roku maszyny rolnicze, używane w produkcji roślinnej, użytkowane są w przez krótki okres. Jeśli chcemy, aby w tym okresie maszyna pracowała właściwie, bez uszkodzeń, to na okres przechowywania należy ją odpowiednio zabezpieczyć i zakonserwować, a zauważone usterki i uszkodzenia usunąć i naprawić jeszcze przed wyjazdem w pole w nowym sezonie.
Najistotniejszą czynnością rozpoczynającą konserwację maszyn i narzędzi rolniczych jest dokładne ich oczyszczenie i umycie. Umyć i oczyścić należy wszystkie podzespoły, zwracając szczególną uwagę na te, które w czasie pracy ulegają silnemu zanieczyszczeniu, np. zespoły robocze maszyn uprawowych. Aby uzyskać dobry efekt mycia, należy w pierwszej kolejności usunąć większe partie zanieczyszczeń, a następnie użyć wody. Unikać mycia pod dużym ciśnieniem i kierowania strumienia wody bezpośrednio na urządzenia elektryczne, węzły łożyskowe, uszczelki, przekładnie, korki wlewu oleju i zbiornika paliwa, układ wydechowy silnika, filtry powietrza silnika i kabiny.
Po osuszeniu, maszynę należy poddać przeglądowi technicznemu, aby określić stopień zużycia poszczególnych podzespołów, powstałe uszkodzenia i wynikający stąd zakres koniecznych napraw i regulacji.
Następnym etapem jest uzupełnienie zniszczonej powłoki malarskiej i pokrycie powierzchni maszyny oraz jej elementów odpowiednimi środkami konserwującymi. Najczęściej stosowanymi ochronnymi powłokami antykorozyjnymi są: farby, oleje, smary konserwujące, powłoki metalowe i bitumiczne powłoki z tworzyw sztucznych, lotne inhibitory korozji.
Maszyny rolnicze ze względu na krótki okres eksploatacji w ciągu roku muszą być odpowiednio przechowywane. Najlepszym sposobem jest jego przechowywanie w pomieszczeniach zamkniętych. Pomieszczenia takie z utwardzonym podłożem najlepiej zabezpieczają przed opadami deszczu i gromadzeniem się śniegu.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Metody zagospodarowania odpadów z tworzyw sztucznych / Justyna Cichy, Patrycja Bytnar, Wiktoria Kobczyk
(Ekonatura 2014 nr 9, s.17-20)
Tworzywa sztuczne stanowią 10 proc. wagowo i 40 proc. objętościowo odpadów pochodzących z gospodarstw domowych. Głównymi źródłami powstawania odpadów z tworzyw sztucznych są: opakowania (55,1 proc.), budownictwo, które jest konsumentem (6,3 proc.), elektronika i elektrotechnika (5 proc.) i motoryzacja (7 proc.). W rolnictwie większość tworzyw sztucznych pochodzi z opakowań po nawozach, paszach, środkach ochrony roślin. Inne gałęzie gospodarki wytwarzają 22,5 proc. tego rodzaju odpadów.
Tworzywa sztuczne można wykorzystać na trzy sposoby. Można je poddać recyklingowi materiałowemu (odpady czyste i jednorodne), surowcowemu (odpady, które pozostały po recyklingu materiałowym, ze względu na ich jakość, stopień zanieczyszczenia i wymieszania) i energetycznemu (odpady zmieszane i zanieczyszczone).
Każdy kraj prowadzi selektywną zbiórkę odpadów. Ważną rolę odgrywa edukacja ekologiczna oraz wsparcie ze strony władz. W Wielkiej Brytanii organizowane są loterie dla osób segregujących odpady, w Niemczech funkcjonuje system depozytowy, natomiast w Austrii sortuje się tylko butelki. W Polsce edukacja ekologiczna prowadzona jest poziomie lokalnym, a zachętą do segregacji odpadów są niższe opłaty za wywóz. Coraz powszechniejsze stają się również akcje promujące ochronę środowiska, np.: „Drzewko za butelkę”.
Oprac. Joanna Radziewicz
