Biomasa
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Co za dużo, to … na opał / Alina Kowalczyk-Juśko, Andrzej Zywer
(Agroenergetyka 2011 nr 4, s. 29-31)
Cała branża OZE zadaje sobie pytanie, czy Polska wywiąże się z unijnych zobowiązań dotyczących produkcji energii ze źródeł odnawialnych? Tymczasem wystarczy racjonalnie zagospodarować nadwyżki słomy nieprzydatnej w rolnictwie, siano z nieużytkowanych łąk i plantacje energetyczne. Krajowe szacunki nadwyżek słomy, które mogą zostać zagospodarowane przez energetykę, ocenione w wieloleciu, wynoszą około 7,9 mln t, w tym w woj. lubelskim około 920 mln t, a potencjał ten stanowi jedno z ważniejszych źródeł biomasy dostępnej dla lokalnej bioenergetyki. Pozyskanie biomasy do celów energetycznych może być zwiększone o ponad 30 proc., pod warunkiem upowszechnienia uprawy roślin o cechach korzystnych z punktu widzenia energetyki. Należy do nich m.in. wysoka wydajność i zawartość suchej masy, właściwy bilans energetyczny, wydajne zużycie wody i składników pokarmowych, niskie nakłady na produkcję, odporność na patogeny i niekorzystne warunki środowiska. Rośliny, które spełniają te kryteria to: drzewa i krzewy: wierzba, topola, robinia akacjowa; byliny i trawy: ślazowiec pensylwański, spartina preriowa, miskanty. Biorąc pod uwagę różną strukturę biomasy i stopień zdrewniania, rośliny te znajdują odmienne wykorzystanie. Drewno jest spalane w postaci kawałkowanej lub zrębkowanej, zaś trawy i byliny, podobnie jak słoma i siano, określane, jako biomasa „miękka”, poddawane są zagęszczaniu przez prasowanie, peletowanie i brykietowanie. Procesy te wiążą się z wysokimi kosztami, jednak pozwalają na zwiększenie masy nasypowej paliwa, co obniża cenę transportu. Pomimo, iż wstępne przygotowanie słomy obejmuje energochłonne procesy aglomeracji, biomasa ta cieszy się sporym zainteresowaniem ze strony energetyki.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Redukcja w zamian za informację – nowe wymagania dla producentów / Krzysztof Wrutniak
(Agroenergetyka 2011 nr 4, s. 28)
Od 1 stycznia 2012 r. producenci biokomponentów będą musieli przekazywać Agencji Rynku Rolnego informacje dotyczące sprzedaży lub zbycia w inny sposób wytworzonych przez siebie produktów. Ponadto, producenci oraz inne podmioty biorące udział w obrocie biokomponentami będą zobowiązane do przekazywania nabywcom pisemnych informacji zawierających dane dotyczące rodzajów i ilości poszczególnych surowców, które zostały zużyte do ich wytworzenia. Informacje te będą musiałby być przekazywane nie później niż do końca miesiąca następującego po kwartale, w którym doszło do sprzedaży lub innego zbycia biokomponentów.
Wprowadzenie obowiązku składania tych informacji wiąże się z przewidzianą od 2012 r. możliwością obniżenia przez podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy minimalnego udziału biokomponentów i innych paliw odnawialnych w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych sprzedawanych, zbywanych w innej formie lub zużywanych przez nie na własne potrzeby, które są zobowiązane zapewnić w danym roku.
Podstawowym warunkiem skorzystania z tego rodzaju redukcji będzie udokumentowanie, przez złożenie informacji, wykorzystania w danym roku nie mniej niż 70 proc. biokomponentów wytworzonych przez producentów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania biokomponentów z biomasy pozyskanej na podstawie umowy kontraktacji z państw członkowskich UE lub z Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, umowy dostawy lub produkcji własnej wytwórcy.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Nawłocią ogrzejesz dom / Tomasz R. Sekutowski, Józef Rola, Andrzej Biskupski
(Agroenergetyka 2011 nr 4, s. 32-35)
Badania naukowców wykazały, że występująca masowo na odłogach nawłoć ma wysoką wartość opałową. Oznacza to więc, że może być doskonałym, bo darmowym źródłem energii. W Polsce zwykle spotykanymi gatunkami na terenach odłogowych są: nawłoć późna, której charakterystyczną cechą jest naga łodyga (może być czerwono zabarwiona i lekko owłosiona w górnej części), nawłoć kanadyjska (posiada gęsto owłosioną całą łodygę) i nawłoć pospolita (łodyga jest wzniesiona, czasem fioletowo zabarwiona). Nawłoć kanadyjska toleruje bardzo szeroki zakres warunków siedliskowych, zarasta nawet skrajnie ubogie siedliska. Nawłoć późna wykazuje większą tolerancję w odniesieniu do wilgotności podłoża, zatem częściej można ją spotkać w siedliskach półnaturalnych. Natomiast nawłoć pospolita spotykana jest na łąkach, polanach, nieużytkach, przydrożach.
Energia pochodząca z biomasy wytworzonej z nawłoci pozyskiwana z terenów odłogowanych może być w przyszłości jedną z wielu szans dla krajowego rolnictwa i ekoenergetyki. Stąd postawienie takiej tezy, iż właściwa eksploatacja źródeł darmowej „zielonej” energii w postaci odłogów porośniętych naturalnie przez nawłoć, zdecydowanie bardzie korzystnie wpływać na środowisko rolnicze. Nie ma obaw jego przedwczesnego wyczerpania oraz niekorzystnego wpływu na rynek płodów rolnych.
Oprac. Aleksandra Szymańska
