Uprawa i nawożenie roślin
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Posadźmy cukinie w ogrodzie / Katarzyna Chmielnicka
(Wieś Mazowiecka 2020, nr 4 s. 26)
Cukinia należy do rodziny dyniowatych. Z wyglądu przypomina ogórka, natomiast cechuje się dużo wyższą zwartością witamin. Dzięki swojemu bogactwu mineralnemu, lekkostrawności i niskokaloryczności, jest jednym z pierwszych warzyw podawanych małym dzieciom.
Rozłożyste liście oraz piękne duże kwiaty, powodują że możemy hodować ją w ogródku nie tylko jako warzywo, ale również w celach dekoracyjnych. Uprawa cukinii nie jest łatwa. Roślina lubi dobrze nasłonecznione miejsca i temperaturę między 20-250C. Gleba powinna być żyzna, próchnicza, o dobrej wilgotności, ale nie mokra, to bowiem powoduje podgniwanie owoców. Dobrze jest ziemię odchwaścić, młode rośliny są delikatne i łatwo ulegają zagłuszeniu.
Cukinie siejemy w kwietniu na rozsadę, w połowie maja, po ostatnich przymrozkach, sadzimy w miejscach docelowych. W tym samym okresie można siać nasiona bezpośrednio do gruntu. Ze względu na ich rozłożystość, zachowujemy po- między roślinami co najmniej 1 m odległości.
Rośliny dobrze jest ściółkować słomą lub korą, w celu utrzymania wilgoci i zabezpieczenia owoców. Należy je obficie podlewać. Zbiór owoców trwa od lipca do końca września.
Cukinie rzadko chorują, najczęściej zapadają na choroby grzybowe, które porażają liście, pokrywając je brzydkimi żółto-brązowymi plamami, w końcowym etapie powodując uschnięcie rośliny. Najskuteczniejszy, w takiej sytuacji, jest oprysk środkami grzybobójczymi. Należy jednak pamiętać, iż wszystkie środki magazynowane są w owocach, więc stosujemy je mocno rozcieńczone i z rozwagą.
Oprac. Martyna Niewiadomska
Odmiany wiśni zalecane do sadów i ich ochrona / Ryszard Michalski
(Poradnik Gospodarski 2020 nr 5, s. 22-23)
O doborze odpowiedniej odmiany wiśni decyduje wiele czynników, takich jak: warunki glebowe, położenie upraw, odporność roślin na choroby i szkodniki. Decydujące są również potrzeby sadowników co do walorów smakowych, wyglądu owoców, ich dalszego przeznaczenia i terminu zbioru.
Do nasadzeń ekologicznych polecane są odmiany: Tschernokorka, Sabina, Erdi i Debreceni Botermo, Morina, Achta, Jade, Turmalin, Czudo wiśnia, Panda 103, Galena, Groniasta z Ujfehertoi.
Do ochrony roślin wykorzystuje się metody chemiczne i naturalne. W uprawie ekologicznej podstawą ochrony wiśni są środki wytwarzane samodzielnie przez sadownika. Najczęściej są to: wywary, napary, wyciągi i gnojówki. Większość naturalnych środków można wyprodukować w domu używając roślin i ziół znalezionych na łące lub ogrodzie. Są to pokrzywa, cebula, skrzyp polny, krwawnik, mniszek lekarski, siano, liście pomidora, nać ziemniaka, czosnek, piołun, czarny bez, rumianek czy nasiona jodły. Poprawę skuteczności samodzielnie przygotowanych preparatów można uzyskać dzięki dodaniu płynnego potasowego mydła ogrodniczego.
Przy dużych zarażeniach szkodnikami lub chorobami można zastosować dodatkowe chemiczne środki ochrony roślin, które są dopuszczone przy uprawie ekologicznej. Lista preparatów znajduje się na stronie Instytutu Ochrony Roślin.
Oprac. Martyna Niewiadomska
Wpływ zakwaszenia gleby na jej właściwości / dr hab. prof. nadzw. Irena Burzyńska
(Wieś Mazowiecka, 2020 nr 5, s. 3)
Właściwości gleby zmieniają się pod wpływem czynników zewnętrznych, naturalnych lub spowodowane są działalnością człowieka. Odczyn gleby wpływa więc na jej strukturę i właściwości fizyczne (porowatość, natlenienie i uwilgotnienie). Słaba porowatość gleb sprzyja ich nadmiernemu natlenieniu, utracie wilgotności oraz utratom materii organicznej. Niska wartość pH gleby zmniejsza dostępność składników pokarmowych dla roślin, co z kolei obniża efektywność zabiegów agrotechnicznych. Zwiększaniu kwasowości gleby ponadto towarzyszy spadek przyswajalności makro- i mikroskładników. Najbardziej korzystnym zakresem pH gleby, zwiększającym dostępność składników pokarmowych dla roślin, jest odczyn lekko kwaśny do obojętnego (pH 6,0-7,0). Na glebach kwaśnych natomiast zwiększa się dostępność mikroelementów. Obniżenie pH gleby < 5,5 działa niekorzystnie na wzrost i rozwój roślin, zwłaszcza ich systemu korzeniowego.
Gleba jest zasiedlana przez liczne mikroorganizmy, na które mają wpływ panujące w niej warunki, w tym wartość pH oraz dostępność materii organicznej. Wymagania ich poszczególnych grup są zróżnicowane: grzyby preferują pH 4,0-5,0, bakterie nitrifikujące- pH 6,2-7,0. W bardzo kwaśnych glebach, gdzie grzybów jest więcej niż bakterii, znacznie wolniej zachodzą procesy rozkładu materii organicznej, niż w glebach o wyższej wartości pH. W glebach nadmiernie zakwaszonych brak odpowiednich warunków mają bakterie brodawkowe współżyjące z roślinami motylkowymi oraz mikroorganizmy rozkładające materię organiczną.
Osłabienie struktury gleby spowodowane zakwaszeniem sprzyja utracie wilgotności i zbyt małemu natlenieniu, przyczyniając się tym samym do strat glebowej materii organicznej. Uwolnione składniki mineralne w procesach rozkładu próchnicy migrują w środowisku glebowo-wodnym, uwolniony dwutlenek węgla (CO2) trafia do atmosfery ziemskiej zwiększając efekty cieplarniane.
Odczyn (pH) gleby wpływa na przyswajalność składników pokarmowych, wzrost, rozwój i plonowanie roślin. Większość z nich do prawidłowego rozwoju wymaga odczynu lekko kwaśnego pH 5,5-6,5, a tylko nieliczne gatunki wymagają gleby bardziej zakwaszonej (pH< 5,5).
Oprac. Martyna Niewiadomska
