Programy, projekty, dopłaty

Renesans ziemniaka / Małgorzata Książyk

(Polish Food 2020 nr 3, s. 11-12)

W naszym kraju uprawa ziemniaka, jeszcze w ubiegłym wieku, zajmowała 2,5 mln ha, co dawało zbiory w wysokości 50 mln ton rocznie. Plasowaliśmy się więc na 2 miejscu w produkcji światowej. Niestety w ostatnich latach, jeśli chodzi o globalną produkcję spadliśmy na 9 miejsce, a w krajach UE na 4.  

Ziemniaki, obok ryżu i pszenicy, są najczęściej spożywanym pokarmem. Polska ma dobre warunki klimatyczne i glebowe, dlatego uprawia się u nas aż 200 odmian tego warzywa.  Na świecie jest coraz większe zainteresowanie na odmiany ziemniaka jadalnego ii przemysłowego.

Od września 2018 roku przez okres 4 lat, jest realizowany „Program dla polskiego ziemniaka”, który ma stanowić kompleksową analizę najistotniejszych problemów dotykających branżę oraz określać działania służące ich rozwiązaniu. Kluczowymi dla programu są przy tym działania ograniczające występowanie w Polsce bakteriozy pierścieniowej ziemniaka.

Efektem programu jest wysadzanie ziemniaków wolnych od Cms, Pozwoliło to na zniesienie zakazu eksportu polskich ziemniaków do UE oraz stopniowe łagodzenie rygorów sanitarnych dotyczących wywożenia sadzeniaków i ziemniaków towarowych do krajów WE.

Oprac. Martyna Niewiadomska

Warunkowość i ekoschematy – co to oznacza dla polskich rolników? / Magdalena Szymańska

(Tygodnik Poradnik Rolniczy 2021 nr 4)

Ekoschematy będą płatnościami dobrowolnymi wypłacanymi z I filaru WPR. Przewidziano ich 19, z czego 17 to zupełnie nowe propozycje. Przybiorą formę̨ płatności rocznej na hektar użytków rolnych, na których rolnik zobowiąże się do realizacji co najmniej jednej z listy proponowanych praktyk. W ramach tej praktyki rolnik otrzymuje płatność za: obszary z roślinami miododajnymi, zimowe pożytki dla ptaków, mikrosiedliska ptaków w uprawach zbożowych, ekstensywny wypas na TUZ z obsadą zwierząt, międzyplony ozime, wsiewki śródplonowe, płatność za strefy buforowe na gruntach ornych wzdłuż wód powierzchniowych i opracowanie przestrzeganie planu nawożenia, wapnowanie,  korzystną strukturę upraw, zmianowanie, produkcję integrowaną (IP), przyorywanie obornika w ciągu 12 godzin od aplikacji na glebę, rozlewanie gnojowicy innymi metodami niż rozbryzgowo , aplikację doglebową nawozów na bazie mocznika, oraz uproszczone systemy uprawy.

Oprac. Martyna Niewiadomska

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to Twitter