Uprawa i nawożenie roślin

Szczegóły

Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej

Odmiany zbóż ozimych – nowości

(Farmer 2013 nr 9, s. 46)

Krajowy Rejestr Odmian wzbogacił się o kolejne odmiany zbóż ozimych zarejestrowanych w 2013 r. Część decyzji dotyczących wpisania ich do rejestru odroczono jeszcze do jesieni. Są to odmiany:

1. Pszenica zwyczajna ozima: Arktis - odmiana jakościowa (A); Lavantus - odmiana jakościowa (A).
2. Żyto ozime: Antonińskie - odmiana populacyjna; Dańkowskie Rubin - odmiana populacyjna; SU Satellit - odmiana mieszańcowa; SU - Spektrum - odmiana mieszańcowa; Tur - odmiana mieszańcowa.

Co istotne, wydanie postanowień o zamiarze wpisania do krajowego rejestru oraz podjęcie ostatecznych decyzji w sprawie 12 odmian zbóż ozimych zostało z konieczności odroczone do jesieni 2013 r. Jak donosi COBOR - jest to uwarunkowane uzyskaniem przez te odmiany pozytywnego wyniku badań odrębności, wyrównania i trwałości (OWT) w roku 2013. Sytuacja ta jest związana z utratą wyników OWT w 2012 r., na skutek dyskwalifikacji badań związanej z dużymi stratami roślin po zimie 2011/2012.

Decyzje te dotyczą następujących odmian jęczmienia, pszenicy i pszenżyta:

1. Jęczmień ozimy: Kobuz, Su Melania, Zenek - wszystkie odmiany wielorzędowe typu pastewnego.
2. Pszenica zwyczajna ozima: Artist, KWS Livius, Florus, Pengar i Fakir - to odmiany chlebowe; Mateusz - odmiana pastewna.
3. Pszenżyto: Kresowiak, Palermo, Transfer - odmiany pastewne.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Odmiany porzeczki czarnej do uprawy towarowej / Stanisław Pluta

(Sad Nowoczesny 2013 nr 7, s. 57-59)

Dokonując wyboru odmian porzeczki czarnej do założenia plantacji towaro­wej pod kombajnowy zbiór owoców, trzeba wziąć pod uwagę:

• wysokie i regularne plonowanie krze­wów,
• dobrą jakość owoców i przydatność dla przetwórstwa i zamrażalnictwa,

• wysoką polową odporność roślin na choroby i szkodniki,
• wysoką adaptację do warunków klimatyczno-glebowych,

• zróżnicowany termin dojrzewania i zbioru owoców poszczególnych od­mian,
• oraz przystosowanie roślin do maszynowe­go zbioru owoców (odpowiednia siła wzrostu i pokrój krzewu, elastyczne, giętkie pędy, równomierne dojrzewanie owoców w gronie, preferowane krótkie grona, brak osypywania się owoców).

Przy dużych plantacjach należy dobierać od­miany o różnej porze dojrzewania, aby umożliwić rozciągnięcie zbiorów sto­sownie do wydajności posiadanych kombajnów. Na małych kilkuhek­tarowych plantacjach sadzimy odmia­ny o podobnym terminie dojrzewania, z których owoce możemy zebrać jedno­razowo. Dla ułatwienia pielęgnowania krzewów, a zwłaszcza zbioru owoców, nie powinno się uprawiać kilku odmian w rzędzie. Najlepiej sadzić jednolite rzę­dy obok siebie lub całe kwatery.

Nowe odmiany polskie i zagraniczne są badane pod kątem wartości produkcyjnej w naszych warunkach klimatycznych i glebowych, a także potrzeb kombajnowego zbioru owoców. W latach 2006-2011 prowadzono doświadczenia nad oceną przydatności 7 odmian porzeczki czarnej do kombajnowego zbioru owoców: Tisel, Ojebyn, Tines, Titania, Ores, Ruben, Tiben. Średnio w ciągu 6 lat badań największe krzewy wytwa­rzała 'Titania i wywodzące się od niej 'Tiben' i 'Tisel', średniej wielkości krze­wy miały 'Tines', 'Ruben i standardo­wa 'Ojebyn'. Odmiana 'Ores' wywarza­ła najmniejsze krzewy.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Śliwy o bordowej skórce/ Agnieszka Głowacka

(Hasło Ogrodnicze 2013 nr 8, s. 67-69)

W oparciu o wyniki prac hodowlanych wprowadzono do uprawy pewną liczbę nowych, atrakcyjnych odmian. Interesujące deserowe odmiany śliwy otrzymano w takich krajach, jak Anglia, Norwegia, Szwecja i Kanada. Kilka takich kreacji znajduje się już w doświadczeniach Instytutu Ogrodnictwa Skierniewicach. Z nowych odmian na uwagę zasługują takie, jak: 'Edda', 'Renklod Haritonowoj', 'Reeves', 'Avalon', 'Excalibur', 'Mallard' i 'Jubileum'. Ich drzewa owocują dobrze lub bardzo dobrze, a owoce są atrakcyjne i dobrej jakości. Odmiany te są porównywane z odmianą 'Królowa Viktoria' pod względem wrażliwości na choroby, siły wzrostu drzew, terminu kwitnienia, podatności pąków kwiatowych oraz kwiatów na wiosenne przymrozki, terminu dojrzewania, wielkości plonów oraz jakości owoców.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Wokół cebuli ozimej / Wojciech Matuszak

(Owoce, Warzywa, Kwiaty 2013 nr 8, s. 54-56)

W Polsce powierzchnię uprawy cebuli ozimej szacuje się na kilka, kilkanaście procent w stosunku do areału cebuli z siewu wiosennego, to jednak zainteresowanie jej produkcją nie maleje. Sukces tej uprawy zależy głównie od pogody w okresie zimy, od od­miany, terminu siewu i innych czynników agrotechnicznych.

Odmiany cebuli ozimej to odmiany z siewu letniego, czyli wysiewane latem. Termin ich siewu nie jest łatwy do ustalenia. Najważniejsze jest, aby rośliny przed nadejściem mrozów wytworzyły 3-4 liście, a cebul­ka miała grubość ołówka. Zgodnie z doświadczeniami, aby to osiągnąć, siew cebuli ozi­mej musiałby przypaść na miesiąc sierpień.

Letni termin siewu cebuli ozimej wyznacza konieczność dobrania odpowiedniego przedplonu. Powinny nim być rośliny wcześnie schodzące z pola, np. wczesne ziemniaki, jęczmień ozimy, szpinak, groszek.

Plantacji cebuli ozimej nie należy zakładać na glebach bardzo lekkich oraz gliniastych, gdzie jest mało próchnicy. Gleba powinna być dobrze przepuszczalna, zdrenowana i zasobna w składniki pokarmowe.

Ważne jest nawożenie, szczególnie azotem. Z powodu braku tego składnika pokarmowego, w dużej części wypłukiwanego podczas zimy, rośliny na wiosnę mogą obumierać.

Cebula ozima wymaga takiej samej staranności i uwagi przy przygotowaniu pola, siewie i zabiegach ochrony jak ta z siewu wiosennego. Ważne jest, aby po orce pozostawić czas na odleżenie gleby lub zastosować wał ugniatający.

Siewu dokonuje się siewnikiem precyzyjnym. Nasiona powinny być skalibrowane, zaprawione według zaleceń, mieć dobrą energię kiełkowania i trafić na wilgotną glebę, tak, aby mogły równomiernie wschodzić. Równomierność i szybkość wschodów po siewie ma bardzo duże znaczenie dla osiągnięcia odpowiedniej fazy rozwojowej przez większość roślin, co ułatwia ich przezimowanie. Przy precyzyjnym siewie nasiona trafiają do gleby na tę samą pożądaną głębokość (2-3 cm). Siew zbyt płytki naraża rośliny na uszkodzenie przez herbicydy doglebowe stosowane po siewie. Do ochrony cebuli ozimej przed chwastami można stoso­wać te same środki jak do ochrony cebuli z siewu wiosen­nego.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Tradycyjna uprawa pomidora w tunelach / Karolina Felczak

(Hasło Ogrodnicze 2013 nr 8, s. 114-118)

Tradycyjna uprawa pomidorów w prostych tunelach foliowych ogrzewanych lub nieogrzewanych, w glebie, z okresową fertygacją, potrzebuje bardzo dużego nakładu czasu i pracy, a także wiąże się z wieloma problemami. Podstawę do osiągnięcia sukcesu w tego typu uprawie stanowią: odpowiednia strategia nawożenia i ochrony roślin, wybór właściwej odmiany, a także prowadzenie niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych i agrotechnicznych.

Uprawa tradycyjna należy do najbardziej pracochłonnych i trudnych metod uprawy pomidorów pod osłonami. Jedną z tego przyczyn jest bardzo duże nasilenie patogenów doglebowych oraz problemy związane z wystąpieniem zaburzeń w pobieraniu przez rośliny mikro- i makroelementów.

Niewątpliwie uprawa w tunelach foliowych pozbawionych specjalistycznego wyposażenia technologicznego, tj. komputera klimatycznego oraz czujników wilgotności i temperatury, nie jest łatwa, ponieważ utrzymanie optymalnych parametrów uprawy wymaga stałego monitoringu i w razie jakichkolwiek zmian - natychmiastowej sygnalizacji. Pomidor jest rośliną cechującą się dosyć silnym wigorem oraz dużą masą zieloną wytwarzaną w okresie wegetacji, w związku z tym ma duże wymagania pokarmowe - zarówno w czasie wzrostu wegetatywnego, jak i w fazie rozwoju generatywnego. Wiel­kość dawek stosowanych nawozów najlepiej jest określić na podstawie wyników analizy gleby.

W uprawie tradycyjnej, ze względu na warunki atmosferyczne sprzyjające roz­wojowi patogenów i rozprzestrzenianiu chorób w obiektach, bardzo ważne jest prowadzenie efektywnej i racjonalnej ochrony. Istotna jest również prawidłowo wykonywana pielęgnacja roślin.

Oprac. Aleksandra Szymańska

Inspiracje odmianowe przed sezonem pędzenia / Jadwiga Treder

(Owoce Warzywa Kwiaty 2013 nr 10, s.88-91)

Większość cebul do pędzenia tulipanów jest importowana z Holandii. Spośród kilku tysięcy odmian przeznaczonych do towarowej produkcji na kwiaty cięte, największe znaczenie ma zaledwie 300 z nich.

Preferencje odmianowe i kolorystyczne zależą m.in. od terminu uprawy oraz trendów modowych w bukieciarstwie. Obecnie największym powodzeniem cieszą się odmiany fioletowe, różowe i lila. Popyt na żółte tulipany trwa praktycznie przez cały rok, przy czym najlepiej sprzedaje się odmiana „Strong Gold”, która stanowi około 50 proc. wszystkich nasadzeń w polskich gospodarstwach. W krajach Europy Zachodniej i Skandynawii chętnie uprawiane są odmiany: „Monte Carlo”, „Yellow Filght”, „Yokohama” czy „West Point”.

Wśród odmian czerwonych dobrze sprzedają się „Reputation”, „Christmas Gift”, „Oskar”, „Ben van Zanten”, „Ile de France”, „Pretty Woman” i „Verandi” i „Viking”. Wśród nowości na uwagę zasługują odmiany z grupy Triumph. Ciągle popularne w pędzeniu są odmiany dwubarwne z przewagą koloru czerwonego, jak: „Dow Jones”, czy „Denmark”, a wśród nowości – „”Abra”, „Armani”, „Andre Citroen”, „Laura Fygi”, „Kung Fu”, „Gerrit Van Der Valk”, „First Choince”, „Hunter” czy „Tennesse”.

Z odmian różowych warto wymienić: „Aafke”, „Barcelona”, „Kinga”, „Bolroyal Pink”, „Tom Pouce”, „Francy Frills”, „Wonderfull”, „Spryng”, „Gabriella”, „Switch”, Mafdet”, „Pole Position” czy „Match”. Natomiast wśród tulipanów o barwie fioletowej i ciemnoróżowej na uwagę zasługują: „Lap Top”, „Louvre”, „Santander”, „Cracker Paars”, „Purple Prince”, „Purple Lady”, „Purple Flag” i „Saigon”.

Najpopularniejszymi odmianami pomarańczowymi są: „Hermitage”, „Oragne Prinses”, „Charade”, „Lalibela” i „Oragne Juice”. Do atrakcyjnych dwubarwnych odmian żółtoczerwonych można zaliczyć: „Cancan”, „Cape Town” i „World Expression”.

Według opinii producentów większym zainteresowaniem cieszą się odmiany pełnokwiatowe  („Angelique”, „Monsella”, „White Touch”, „Chato”, Duble Price”, „Cilesta”, „Freeman”, „Finola”, „Britt”) i papuzie („Super Parrot”, „Libretto Parrot”, „Rococo”, „Oragne Favourite”).

Powodzenie w uprawie tulipanów wiąże się przede wszystkim z właściwym doborem odmian. Poszukując nowości warto odwiedzić organizowaną każdego roku na wiosnę wystawę w Wilanowie.

Oprac. Joanna Radziewicz

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł