Przemysł spożywczy
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Wieprzowinę trzeba promować / Agnieszka Warda
(Top Agrar Polska nr 12/2014, dodatek „Top Świnie” s. 11)
Najnowsze wyniki badań obaliły mit, że wieprzowina jest niezdrowa i tłusta. Dzięki wsparciu finansowemu z Funduszu Promocji Mięsa Wieprzowego możliwa była realizacja projektu Aktualna Wartość Dietetyczna Wieprzowiny, którego głównym celem było wykonanie analiz, ważnych z punktu widzenia dietetyki. Wyniki badań udowodniły, że wieprzowina bez obaw może znaleźć się w diecie każdego człowieka, a o tym fakcie, popartym rzetelnymi badaniami, należy poinformować konsumentów. Trwa nagrywanie cyklu spotów reklamowych, weryfikujących mity na temat mięsa wieprzowego, które opowiadają o jej zaletach.
Aby osiągnąć efekt wizerunkowy i dotrzeć do różnych grup odbiorców, konieczna jest ciągła obecność w mediach. Komisja Zarządzająca FPMW poparła pomysł przygotowania nowego kompleksowego projektu, upowszechniającego wyniki ostatnich badań. Nowy projekt, mający dotrzeć do szerszego grona, m.in.: konsumentów, branży rolno-spożywczej i gastronomicznej, lekarzy, dietetyków, nauczycieli akademickich i studentów, nauczycieli i uczniów szkól gastronomicznych, blogerów i trenerów fitness rozpocznie się w 2015 r.
Upowszechnianie wyników badań będzie odbywało się wielokierunkowo, tzn. poprzez: dodruk publikacji, opracowanie i wydruk folderów, ulotek, plakatów i kalendarzy oraz organizowanie konferencji. Spotkania takie umożliwią bezpośrednią dyskusję i wymianę poglądów pomiędzy ekspertami zarówno ze świata nauki, jak i praktyki, i przyczynią się do szerszego upowszechnienia informacji, że wieprzowina jest zdrowa i powinna być zalecana w codziennej diecie.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Lecznicze właściwości mleka wielbłądziego cz.2 / Ewa Kuźnicka
(Przegląd Mleczarski 2014 nr 10, s.48-50)
Badania wykazały, że mleko wielbłądzie, dzięki zawartym w nim substancjom bioaktywnym, wykazuje właściwości prozdrowote. Może być przydatne w leczeniu cukrzycy, bowiem nie ulega koagulacji w kwaśnym środowisku, a więc zawarte w nim składniki, w tym insulina, której jest dwa razy więcej niż w mleku krowim, nie ulegają degradacji w żołądku właściwym.
Mleko wielbłądzie nie zawiera ß-lactoglobuliny, która jest głównym alergenem mleka krowiego, więc mogą je spożywać osoby ze skazą białkową. Ponadto ze względu na podobieństwo składu z mlekiem kobiety może być używane do produkcji preparatów mlekozastępczych dla niemowląt.
Stwierdzono również, że surowiec ten redukuje poziom cholesterolu dzięki interakcji pomiędzy bioaktywnymi peptydami powstającymi z białek mleka i cholesterolu. W mleku wielbłąda występują peptydy, które wpływają na obniżenie ciśnienia tętniczego oraz sfingomielina z wysoką porcją kwasu nerwowego odgrywającego ważną rolę w biosyntezie mieliny komórek nerwowych, co może zapobiegać, a nawet leczyć sklerozę. Mleko fermentowane zawiera Bifidobacterium lactis (BB-12), co przyczynia się do redukcji cholesterolu.
Działanie antybakteryjne mleka wielbłądziego jest związane z obecnością w jego składzie substancji takich, jak lizozym, nadtlenek wodoru, laktoferyna, laktoperoksydaza i immunoglobuliny. Wysoki poziom przeciwutleniaczy: witamin C, A i E oraz związków mineralnych: magnezu i cynku, wpływa na zmniejszenie stresu oksydacyjnego, który odgrywa istotną rolę w patologii wielu chorób neurologicznych. Prawdopodobne jest również, że mleko wielbłąda dzięki swoim właściwościom antyalergicznym i antybakteryjnym łagodzi dolegliwości przewodu pokarmowego.
Oprac. Joanna Radziewicz
Substancje dodatkowe w produktach mlecznych / Jolant Król, Aneta Brodziak
(Przemysł Spożywczy, 2014 nr 11, s. 7-11)
W produkcji żywności, w tym także artykułów mlecznych, w coraz większym stopniu wykorzystuje się substancje dodatkowe. Ich stosowanie jest związane nie tylko z korzyściami ekonomicznymi czy technologicznymi, ale także z poprawą cech jakościowych produktów. Rozwój produkcji substancji dodatkowych, przede wszystkim stabilizujących, emulgujących, słodzących i barwiących, jest również powiązany z produkcją żywności atrakcyjnej, odpowiadającej rosnącym wymaganiom konsumentów. Jednak preferencje współczesnych konsumentów podlegają ciągłym zmianom. Z uwagi na opublikowane wyniki badań wskazujące na niekorzystny wpływ wielu substancji dodatkowych na zdrowie człowieka, produkty zawierające te związki zaczęły być negatywnie postrzegane przez konsumentów. Systematyczne spożywanie tych substancji może bowiem doprowadzić m.in. do ich nadmiernego kumulowania w organizmie, reakcji alergicznych czy zaburzeń koncentracji. A jednak zauważa się korzystną tendencję do znacznego zmniejszenia częstotliwości stosowania emulgatorów i barwników w przetworach mlecznych (głównie w deserach i jogurtach smakowych) w latach 2002-2010.
Substancje dodatkowe to substancje stosowane podczas przygotowywania żywności do konserwowania, barwienia, słodzenia itd. Obowiązujący wykaz substancji dodatkowych, które mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, oraz szczegółowe warunki ich stosowania, w tym rodzaj środków spożywczych, w których mogą być stosowane i ich dopuszczalne maksymalne poziomy określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności wraz z późniejszymi zmianami określonymi przez Komisję UE.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Alternatywą cydr / Ewelina Hallmann
(Hasło Ogrodnicze 2014 nr 10, s.43-44)
Cydr to napój alkoholowy zawierający od 2-8 procent objętości alkoholu. Jego produkcja odbywa się techniką górnej fermentacji, a smak jest uzależniony wykorzystanej od tego celu odmiany jabłek. Ze względu na niską zawartość alkoholu oraz bardzo wysoką obecność związków polifenolowych, cydry mogą być zaliczane do tak zwanych napojów „zdrowotnych”.
Na skutek pojawiających się w ostatnim czasie problemów ze zbytem jabłek, wielu producentów zastanawia się nad wykorzystaniem dojrzewających owoców do wyrobu cydru. Odmiany przeznaczone do tego celu muszą charakteryzować się zharmonizowanym stosunkiem cukrów do kwasów organicznych, ponieważ właśnie te cechy ułatwiają i przyspieszają proces fermentacji alkoholowej.
Na podstawie badań stwierdzono, że w porównaniu z innymi winami owocowymi cydr charakteryzuje się niższą zawartością alkoholu i dość dużą zawartością ekstraktu owocowego. Zaobserwowano również, że kwasowość tego napoju kształtuje się na poziomie 4,73 g/ml kwasu jabłkowego. Ze względu na brak obecności antocyjanów aktywność przeciwutleniająca cydru jabłkowego jest zbliżona do aktywności wina z białych winogron i wynosi odpowiednio, 180 mg Troloxu/100 ml oraz 150 mg Troloxu/100 ml badanego produktu. Stwierdzono również, że jabłka z produkcji ekologicznej charakteryzują się wyższą zawartością polifenoli w porównaniu z tymi z uprawy konwencjonalnej, a owoce dawnych odmian są zasobniejsze w te cenne dla zdrowia związki, niż te pochodzące z odmian nowych.
Oprac. Joanna Radziewicz
Konsumpcja żywności na ścieżce wzrostu / Krystyna Świetlik
(Przemysł Spożywczy 2014 nr 11, s. 2-6)
Z danych Głównego Urzędu Statystycznego i z rachunków narodowych o spożyciu w sektorze gospodarstw domowych wynika, że popyt konsumpcyjny, a szczególnie konsumpcja prywatna, są tzw. „mocnymi stronami” naszej gospodarki, a główną pozycję w strukturze konsumpcji zajmuje żywność. W 2012 r. na żywność i napoje bezalkoholowe Polacy przeznaczyli 179 139 mln zł, tj. 18,5% spożycia indywidualnego w sektorze gospodarstw domowych z dochodów osobistych i 11,2% PKB. Konsumpcja żywności jest, więc istotnym składnikiem PKB, a jej zmiany są związane z rozwojem społeczno-gospodarczym, pogorszenie koniunktury makroekonomicznej w latach 2009-2013 spowodowało spowolnienie tempa wzrostu konsumpcji indywidualnej oraz bezwzględny spadek popytu na żywność.
Po okresie silnego spowolnienia od połowy 2013 r. notuje się stopniowe przyspieszenie tempa wzrostu aktywności polskiej gospodarki. Ożywieniu gospodarczemu sprzyja poprawa globalnej koniunktury oraz sytuacji w kluczowych gospodarkach państw strefy euro.
Oprac. Aleksandra Szymańska
