Rasy zwierząt
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Lakenvelder – mało znana rasa bydła / Marcin Różewicz
(Hodowca Bydła 2016 nr 2, s. 58-61)
Pierwsze wzmianki o krowach przypominających swoimi cechami obecną rasę lakenvelder pochodzą z XVI wieku. Ich hodowlą zajmowały się wówczas osoby o wysokim statusie społecznym. W folwarkach na terenie Holandii bydło to było doskonalone pod względem cech mięsnych i mlecznych. Emigrujący do Stanów Zjednoczonych obywatele tego kraju zabierali zwierzęta ze sobą. Właśnie tam w 1830 roku powstało oficjalne stowarzyszenie hodowców tej rasy. Otwarto też dla niej pierwszą na świecie księgę hodowlaną. W 1906 roku rząd Stanów Zjednoczonych wprowadził zakaz przywozu tych zwierząt ze względu na stwierdzenie występowania przypadków pryszczycy w Europie.
W Ameryce bydło lakenvelder jest klasyfikowane jako rasa o użytkowości mlecznej i pod tym kątem prowadzono jej selekcję. Stanem o największej liczebności tej rasy jest obecnie Kalifornia. Jednak na skutek krzyżowania tylko nieliczne osobniki, pod względem genetycznym, nie posiadają domieszki innych ras. Co ciekawe, populacja amerykańska posiada większy odsetek oryginalnych genów tej rasy niż populacja znajdująca się w kraju pochodzenia, czyli Holandii. Obecnie bydło lakenvelder znajduje się tam na liście FAO ras zwierząt gospodarskich zagrożonych wyginięciem i objęta jest programem ochrony jej zasobów genetycznych.
Bydło lakenvelder cechuje charakterystyczny biały pas przebiegający przez tułów, przy czym reszta ciała ma barwę czarną, rzadziej czerwoną. Zwierzęta są średniej wielkości o wysokości w kłębie około 140 cm buhaje i 125-135 cm krowy. Masa ciała dorosłych osobników kształtuje się na poziomie 1000 kg dla buhaja i 550-650 kg dla krowy. Jest to rasa o użytkowości mlecznej i mięsnej. Wydajność mleczna na jedną laktację wynosi średnio od 6 do 9 tys. kg. Uzyskane od tych zwierząt mięso wyróżnia się dobrym smakiem. kruchością i uchodzi za towar delikatesowy. Krowy te posiadają łagodne usposobienie, dobrze wykorzystują pasze gospodarskie i raczej nie sprawiają problemów podczas porodów.
Mała liczebność rasy oraz ochrona przed wyginięciem utrudniają jej szersze użytkowanie. W głównych ośrodkach hodowlanych – Stanach Zjednoczonych i Holandii, zwierzęta są użytkowane przede wszystkim w kierunku mlecznym. Na ubój przeznaczone są nieliczne osobniki, nie spełniające wymagań hodowlanych. Zwierzęta bardzo dobrze wykorzystują pasze gospodarskie oraz zielonki pastwiskowe. W Holandii w okresie wypasu bydło jest utrzymywane całodobowo na pastwiskach z dostępem do wiaty.
Nie ma potwierdzonych informacji o obecności przedstawicieli tej rasy na terenie naszego kraju. Jednak w ostatnim czasie w ofercie jednej z firm holenderskich znalazła się informacja o możliwości uzyskania nasienia od dwóch buhajów tej rasy, co dla polskich hodowców stwarza możliwości uzyskania mieszańców.
Populacja w Holandii wynosi obecnie około 1100 osobników i na skutek podjętych działań ochronnych notowany jest jej stopniowy wzrost. Do programu ochrony zasobów genetycznych przyjmuje się osobniki posiadające w swoim genotypie co najmniej 96,88 proc. genów rasy oryginalnej.
Oprac. Joanna Radziewicz
