Piekarstwo tradycyjne
- Szczegóły
- Kategoria: Kultura i tradycje ludowe
„Bryja i chleb to najpospolitsze pożywienie człowieka” – pisali starożytni. To „wspaniały dar przyrody nie dający się zastąpić przez żadne inne pożywienie” – dodawali poeci i myśliciele. Lud zwykł mówić, że jeśli choremu zaczyna smakować chleb, to oznaka powrotu do zdrowia. Choć mamy dziś wiele gatunków chleba, pod różnymi postaciami, to zasadniczym jego składnikiem zawsze jest mąka otrzymana z ziarna, zagnieciona w ciasto i upieczona.
Kształtowanie się zawodu piekarza
W XIII wieku, wraz z kolonizacją na prawie niemieckim , wyodrębniły się rzemiosła miejskie, a wśród nich piekarze. Cech piekarzy był bardzo dobrze zorganizowany i odgrywał w miastach średniowiecznych bardzo ważną rolę gospodarczą, a niekiedy i polityczną, bronił interesów swoich członków, rozdzielał dla nich surowce i uławiał zbyt gotowych wyrobów. Cechy zajmowały się również szkoleniem pracowników, dbały o ich moralne i społeczne wychowanie, a w razie konieczności wspierały materialnie i pomagały w założeniu własnego warsztatu pracy. Do najstarszych polskich cechów piekarzy należą: cech krakowski, gdański, toruński i wrocławski.
Dąb Bartek to najsłynniejsze polskie drzewo. Stoi w Zagnańsku (województwo świętokrzyskie) i stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych okolicy i Gór Świętokrzyskich. Swoją popularność zawdzięcza, przede wszystkim, wiekowi. Jest bowiem największym i najstarszym znanym w Polsce drzewem, niemym świadkiem zdarzeń ważnych dla naszej historii, wokół którego narosło wiele legend.