Las i jego znaczenie dla dawnych mieszkańców wsi
- Szczegóły
- Kategoria: Natura i my
W przeszłości lasy porastały znaczną część terytorium naszego kraju, nic więc dziwnego, że życie ludzi, a zwłaszcza mieszkańców wsi, było z nim bardzo blisko związane. Surowce drzewne były wykorzystywane do wyrobu mebli i innych potrzebnych w gospodarstwie narzędzi oraz jako źródło opału. W lesie zbierano grzyby, różnego rodzaju owoce, zioła, polowano na zwierzęta, był więc dostarczycielem żywności i lekarstw. Te ścisłe związki człowieka z lasem spowodowały, że był on obecny w
Las był obecny w życiu człowieka od zarania dziejów. Dostarczał materiałów na budowę domu i znajdujących się w nim sprzętów, zaopatrywał w żywność i lekarstwa. W lesie zbierano drewno na opał i mech na uszczelnienie ścian domu. Pozyskiwano z niego surowce dowypalania węgla drzewnego, produkcji smoły i popiołu używanego w farbiarstwie. Kopano rudę darniową i wytapiano z niej żelazo. W kniei na porębach wytyczano pola, na których sadzono ziemniaki, bób, proso i owies. Jeszcze w latach powojennych na terenach większych kompleksów leśnych wypasano zwierzęta hodowlane. Dawniej trzodę, konie i bydło zapędzano do budynków gospodarczych jedynie na okres zimy. Przez większą część roku zwierzęta przebywały w puszczy, gdzie nadzór ludzki był mocno ograniczony. Zimą karmiono je paszą pozyskiwaną ze skoszonych puszczańskich łąk, jak również pędami drzew i krzewów, liśćmi i igliwiem, żołędziami i bukwią.
W ostatnim okresie obserwuje się wzrost zainteresowania roślinami takimi jak: rokitnik, dereń czy róża. Przed laty surowce te były powszechnie wykorzystywane, między innymi do celów leczniczych, jednak po jakimś czasie zniknęły z powszechnego użycia. A szkoda, bo stanowią cenne źródło substancji korzystnie oddziałujących na zdrowie człowieka. Szczególnym surowcem jest róża. Lekarze greccy, jak Dioskurides i Galen bardziej cenili gatunki dziko rosnące aniżeli uprawne. Wykorzystywali zwłaszcza różę francuską (Rosa gallica) oraz dziką różę (Rosa canina). Starożytni Rzymianie wykonywali z niej wieńce, którymi przyozdabiali głowy podczas uczt. Wypełniali jej płatkami poduszki, co miało ich usypiać i uspokajać.W wiekach średnich róża była ważnym składnikiem potrawy nazywanej rosee, uzyskiwanej z kapłona, migdałów, szafranu, cukru i płatków róży.