Znakowanie żywności
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Znakowanie produktów ekologicznych / Renata Przegalińska
(Owoce i Warzywa Miękkie, 2016 nr 11, s. 73)
Kontrolą prawidłowości znakowania produktów ekologicznych w Polsce zajmuje się Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych u producentów oraz Inspekcja Handlowa na etapie handlu.
Znakowanie to wszelkie terminy, słowa, znaki towarowe itd. odnoszące się do produktu. Terminy sugerujące, że to produkt rolnictwa ekologicznego to np. „ekologiczny”, „organiczny” lub „bio”. Etykieta prawidłowo oznaczonego produktu eko powinna zawierać unijne logo produkcji ekologicznej, numer identyfikacyjny jednostki certyfikującej, oznaczenie miejsca produkcji.
Logo produktów ekologicznych to biały liść na zielonym tle, obowiązuje od 2010 r. Powstało z połączenia symbolu flagi UE oraz liścia. Wysokość logo powinna wynosić co najmniej 9 mm, szerokość 13,5 mm, a proporcja wysokości do szerokości 1 : 1,5.
W obszarze logo nie można umieszczać tekstów, innych logotypów, symboli ani innych elementów. Stosowanie logo jest dobrowolne w przypadku produktów importowanych spoza Unii. Jest niedozwolone w przypadku produktów w okresie konwersji na rolnictwo ekologiczne, a także zawierających mniej niż 95% ekologicznych składników.
Numer identyfikacyjny jednostki certyfikującej jest obowiązkowy na etykiecie produktu ekologicznego. Miejsce pochodzenia surowców rolnych powinno być umieszczone bezpośrednio poniżej numeru id i oznaczone w sposób: „Rolnictwo spoza UE”, „Rolnictwo UE”, „Rolnictwo UE/spoza UE”. Określenie „UE” może być zastąpione nazwą kraju np. „Rolnictwo Polska”.
Producent, który wprowadza do obrotu produkt nieekologiczny, a oznakowany jako ekologiczny podlega karze pieniężnej w wysokości do 200% korzyści majątkowej, którą mógłby uzyskać za wprowadzone do obrotu produkty, nie mniej niż 500 zł.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Obowiązkowe znakowanie wartością odżywczą (cz. II) / Jacek Paprocki
(Przegląd Piekarski i Cukierniczy, 2016 nr 11, s. 8-9)
Zgodnie z przepisami art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1169/2011, w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, wartość energetyczną można wyliczyć na podstawie składu produktu. Oprócz obligatoryjnych informacji na temat wartości odżywczej, producent może zadeklarować w swoim produkcie obecność innych składników pożądanych przez konsumentów by zachęcić ich do zakupu.
Zgodnie z przepisami art. 30 obowiązkowa treść informacji o wartości odżywczej może być uzupełniona o dane dotyczące: ilości kwasów tłuszczowych jednonienasyconych i wielonienasyconych, alkoholi wielowodorotlenowych, skrobi, błonnika, witamin i składników mineralnych. W przypadku dwóch ostatnich elementów wyodrębnienie na etykiecie musi wiązać się z ich obecnością w produkcie w znaczącej ilości (zdefiniowanej w rozporządzeniu).
W przypadku, gdy producent umieszcza na opakowaniu informacje o innych składnikach poza obowiązującymi, kolejność prezentowanych informacji powinna być następująca:
- wartość energetyczna,
- tłuszcz, w tym: kwasy tłuszczowe nasycone, jednonienasycone, wielonienasycone,
- węglowodany, w tym cukry, alkohole wielowodorotlenowe, skrobia,
- błonnik,
- białko,
- sól,
- witaminy i składniki mineralne.
Informacja o wartości odżywczej jest zamkniętą listą, ograniczoną do wartości energetycznej i składników odżywczych i nie można jej uzupełniać żadną dodatkową informacją żywieniową.
Od 14 grudnia 2012 roku, w UE obowiązuje rozporządzenie nr 432/2012 regulujące zagadnienie dotyczące umieszczania oświadczeń zdrowotnych i żywieniowych.
Oprac. Joanna Radziewicz
