Kraje rozwijające się prowadzą w światowej uprawie roślin GM – raport ISAAA
- Szczegóły
- Kategoria: Rolnictwo w Uni Europejskiej
Od roku 1996 - czasu pierwszych komercyjnych upraw, rośliny GM stały się częścią obecnego i przyszłego rolnictwa, a aktualnie w ich uprawie przodują kraje rozwijające się. W roku 2011 kraje te adaptowały uprawy roślin GM w dwa razy szybszym tempie niż kraje rozwinięte. Poza tym, jak wynika z ostatniego rocznego raportu International Service for the Acquisition of Agri-Biotech Applications (ISAAA) opublikowanego 7 lutego br., około 50 proc. wszystkich roślin GM jest aktualnie uprawianych w krajach rozwijających się.
To pokazuje, jak patrzą w przyszłość światowi liderzy konferencji Rio + 20 Państw Sprzymierzonych na temat zrównoważonego rozwoju, której celem jest wzbudzenie potrzeby budowy zielonej gospodarki, jako zrównoważonego rozwoju i likwidacji ubóstwa na świecie.
Należy spodziewać się, że pomimo rekordowej produkcji światowy bilans kukurydzy nadal będzie „napięty”, a zapasy końcowe najniższe od kilkunastu lat. Będzie to wynikało przede wszystkim z utrzymującego się wysokiego zużycia tego gatunku na biopaliwa w USA.
Chmiel i jego produkty przetworzone podlegają regułom rynku światowego, gdzi e decyduje zarówno asortyment odmianowy, jakość surowca, wielkość i wyrównanie partii, cena, jak również strategie handlowe globalnych odbiorców tego surowca. W Polsce i na świecie chmiel ciągle jest zaliczany do produkcji niszowych, wykorzystywanych głównie w przemyśle piwowarskim. Jednak nowoczesne technologie warzenia piwa wymagają coraz mniejszego zaangażowania chmielu, co z kolei przyczynia się do sukcesywnego spadku światowego zużycia tego surowca. Dodatkowo browary chcąc uniezależnić się od zmiennej sytuacji rynkowej w coraz większym stopniu stosują różnego rodzaju granulaty i ekstrakty chmielowe. W rezultacie w wyniku stopniowego spadku światowej konsumpcji chmielu mamy do czynienia z procesem nadprodukcji, co wiąże się z jednoczesnym spadkiem cen. Cierpią na tym także polscy producenci, którzy borykają się nie tylko z problemami rynku wewnętrznego, a więc koniecznością koncentracji podniesienia wydajności produkcji, ale także muszą sprostać rosnącej konkurencji cenowej i jakościowej na arenie międzynarodowej.