Uprawa roślin
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Agrotechnika grochu na potrzeby przetwórstwa / Dorota Bucar
(Pomorskie Wieści Rolnicze 2019 nr 5, s. 14-15)
Groch łuskowy w uprawach polowych jest przeznaczony dla potrzeb przemysłu przetwórczego - konserwowania i zamrażalnictwa. Nasiona tej rośliny są cenione ze względu na wartości odżywcze i smakowe.
Groch pochodzi z rejonów o klimacie umiarkowanym. Najlepiej plonuje w latach chłodnych z dużą ilością opadów. Wysokie temperatury w okresie wegetacyjnym powodują pogorszenie walorów smakowych nasion.
Roślina najlepiej rośnie na glebach gliniasto piaszczystych, bogatych w wapń, zasobnych w próchnicę, o pH od 6,5 do 7,8. Przed siewem na polu przeznaczonym do uprawy grochu należy wysiać nawozy mineralne – sól potasową i superfosfat. Groch lubi stanowiska otwarte i niezachwaszczone. Najlepszym przedplonem są zboża uprawiane w trzecim lub czwartym roku po oborniku. Najlepsze tereny do jego uprawy to województwa: zachodniopomorskie, pomorskie, dolnośląskie oraz tereny podgórskie.
Jednym z ważniejszych zabiegów agrotechnicznych w uprawie grochu jest prawidłowe przygotowanie gleby pod siew. Jesienią należy odchwaścić pole, przeprowadzić głęboką orkę przedzimową. Wiosną spulchnić glebę na głębokość 10 cm za pomocą agregatów uprawowych. Najlepiej siać od końca marca do początku kwietnia.
W uprawach polowych najczęściej spotyka się takie odmiany grochu jak: Cud Kelvedonu, Nefryt czy Pegaz.
Do najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych w uprawie tego warzywa należą: usuwanie chwastów, zapobieganie zaskorupieniu gleby, nawadnianie i dokarmianie.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Uprawa truskawki na wysokościach / Marta Czaplicka
(Działkowiec 2019 nr 6, s. 34-35)
Truskawka dobrze radzi sobie w uprawie bezglebowej, gdzie miejsce korzeni nie jest w glebie, ale innym podłożu. Jako podłoże dla tych owoców nadają się wszystkie mieszanki ziemi ogrodniczych, torfu odkwaszonego, można użyć również kompostu z działki, wermikulitu, keramzytu. Należy pamięć, że truskawka potrzebuje dużo miejsca dla korzeni, dlatego uprawa musi być połączona z możliwością swobodnego rozrostu korzeni. Do satysfakcjonującego owocowania roślina ta potrzebuje regularnego nawożenia oraz sporej ilości wody.
W ostatnim czasie modne się stały uprawy truskawek w amplach (wiszące doniczki) tzw. drzewiastych lub pnących. Do tego celu nadają się odmiany o długich wąsach, powtarzające owocowanie. Do ampli sadzimy 3-4 dobrze rozrośnięte sadzonki.
Truskawka dobrze sprawdzi się jako roślina okrywowa w donicach. Sadzimy je dość gęsto w rozstawie 20x20 cm, a każdy z odrostów ukorzeniamy bezpośrednio w donicy.
Dobrym sposobem uprawy truskawek jest posadzenie ich w rynnach lub długich donicach. Dbamy o dobrą przepuszczalność dolnej części rynny - przy użyciu żwiru lub drobnych kamyczków, następnie stosujemy warstwę torfu lub kompostu wraz z ziemią ogrodniczą.
Truskawkę można też sadzić w układzie wertykalnym (uprawa na ścianie), w kieszonkach na zielonych ścianach - wtedy jednak istnieje potrzeba posadzenia jej w podłożu, które słabo zmienia swoją objętość - np. w włóknie kokosowym.
Oprac. Aleksandra Szymańska
Pomidor i papryka – prowadzenie / Teresa Sabat
(Działkowiec 2019 nr 6, s. 46-47)
Warzywa, takie jak pomidor i papryka są dość pracochłonne w uprawie i wymagają dużo czasu przy pielęgnacji.
Pomidory w uprawie w gruncie i pod osłonami, gdy się przyjmą, należy podlewać, odchwaszczać, dokarmiać i przywiązywać do palików.
Odmiany wysoko rosnące potrzebują mocnych, stabilnych podpór, np. pionowe sznury umocowane u góry do stalowej konstrukcji w szklarni lub w tunelu. Rośliny przywiązuje się do sznurków zaraz po posadzeniu i w miarę wzrostu okręca się pędy wokół sznurka. Innym sposobem jest prowadzenie odmian wysoko rosnących przy palikach o wysokości 150-180 cm.
Gdy na pierwszym gronie owoce osiągną wielkość orzecha włoskiego, usuwa się dolne liście. Zabieg ten służy przyspieszeniu dojrzewania owoców oraz lepszemu przewietrzaniu roślin. Jednorazowo nie można z jednej rośliny usuwać więcej nić 3-4 liście. Usuwanie liści wykonuje się systematycznie w miarę dorastania nowych gron.
Odmiany koktajlowe typu „cherry” prowadzi się na 2-4 pędy. Rosnącym w pojemnikach mocuje się mocne podpory.
Pomidory samokończące (karłowe) w zasadzie mogą rosnąć bez cięcia i podwiązywania.
Do uprawy amatorskiej papryki zaleca się takie odmiany, które nie wymagają ani cięcia ani podpierania. Należy jednak kontrolować ich wzrost i czasem go ograniczać. Jeśli posadziliśmy odmiany o silniejszym wzroście, to należy je ciąć i podpierać. Zazwyczaj na 1m2 sadzi się 4 rośliny i prowadzi się je na 3 pędy.
Papryka początkowo ma prostą łodygę, z której w miarę wzrostu wyrastają pędy boczne, rozgałęziające się widełkowato, kolejno z każdego węzła - 2 pędy. Rozrastający się gąszcz liści może utrudniać kwitnienie.
Z rozwidlenia pędu głównego usuwa się pierwszy zawiązek owocu. Zabieg ten należy wykonać około 2 tygodnie po posadzeniu. Jeżeli tego nie zrobimy, wyrośnie z niego zniekształcony owoc oraz ograniczy tempo wzrostu całej rośliny.
Następnie roślinom pozwalamy rosnąć tak, aby wytworzyło się rozwidlenie 2 rzędu, z jednej strony pęd usuwamy, z drugiej zostawiamy i uzyskujemy 3 pędy, których wzrost jest stale kontrolowany.
Po zbiorze pierwszych owoców usuwa się dolne liście pędu głównego, aby zapewnić więcej światła dojrzewającym owocom. Na miesiąc przed zakończeniem uprawy rośliny ogławia się (ucina szczyty pędów), co przyspieszy dorastanie i dojrzewanie owoców.
Pod osłonami pędy można przywiązywać sznurkami do rozciągniętych u góry drutów.
Oprac. Aleksandra Szymańska
