Problemy w rolnictwie
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Grypa ptaków dalej groźna / oprac. Maria Gwizdała
(Pomorskie Wieści Rolnicze 2020 nr 2, s. 32)
Wirus typu A grypy z rodziny Orthomyxoviridea rodzaju Influenzavirus A, jest przyczyną powszechnej zakaźnej grypy - influenzy u ptaków. Najczęściej rozpoznawanymi szczepami to H5N1 oraz H9N7, od niedawna okazało się, że mamy do czynienia z groźniejszym typem H5N8. Nosicielami najczęściej są migrujące, dziko żyjące ptaki takie jak: łabędzie, kaczki czy mewy. To od nich najprawdopodobniej zaraża się ptactwo domowe, a od nich człowiek. Nie odnotowano przypadków zarażenia człowiek – człowiek. Przypadki infekcji notowano jedynie przy wcześniejszych wykrytych podtypach wirusa H5N1 oraz H9N7.
Inkubacja trwa od 3 do 5 dni, wirus jest w stanie przetrwać 30 dni w temperaturze 0oC, oraz ok. 4 dni w temperaturze 22oC. Dopiero przy osiągnieciu 70 stopni dochodzi do jego unieszkodliwienia.
Przypadki ptasiej w Polsce. H5N1 uważany jest za najgroźniejszy szczep ptasiej grypy. W Polsce został odnotowany w marcu 2006 i grudniu 2007 roku. Dziesięć lat później, w latach 2016-2017 odnotowano przypadki nowego szczepu H5N8, jego aktywność została również odnotowana pod koniec roku 2019. Ogniska zakażania odnotowano w województwach: lubelskim, mazowieckim, wielkopolskim i warmińsko-mazurskim. Zakażone ptaki zostały zlikwidowane i poddane utylizacji, gospodarstwa natomiast poddano oczyszczeniu i dezynfekcji. Zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym znakowania i zakazów dotyczących obszaru strefy zapowietrzonej i zagrożonej występowaniu ptasiej grypy, gospodarstwa zostały objęte obostrzeniami na czas 20 dni.
Objawy ptasiej grypy. Symptomy choroby są nie jednoznaczne i zależą od gatunku ptaków, ich wieku, kondycji, chorób współistniejących oraz warunków bytowania. Najczęściej obserwowane objawy kliniczne przy wysoce zjadliwej ptasiej grypie to: depresja, bark apetytu, spadek nieśności, miękkie skorupki jaj, objawy neurologiczne, zasinienie i obrzęki korali oraz grzebieni, objawy ze strony układ oddechowego, biegunki, łzawienie, obrzęk zatok podoczodołowych. Śmiertelność w przypadku zakażenia wynosi 100%, padnięcia często są nagłe, bez poprzedzających ich konkretnych objawów.
Przy zakażeniu mniej zjadliwą odmianą grypy objawy są łagodniejsze: gorączka, duszności, spadek produkcji jaj, stroszenie piór, biegunka, depresja.
Wirus jest wydalany z kałem, wydzielany z oczu lub dróg oddechowych. Przy przedłużającej się chorobie powoduje dodatkowo: przekrwienie w okolicach gardła, tchawicy, żołądka, tłuszczu około sercowego, zauważalna jest opuchlina podskórna głowy i nóg.
Oprac. Martyna Niewiadomska
Rzeźnie rolnicze / Piotr Sawa
(Wieś Kujawsko-Pomorska 2020 nr 224 s. 43)
Rolnicy mają możliwość zakładania małych ubojni, w myśl rozporządzeniu Ministra Rolnictwa z 18 lutego 2020 roku. Korzyści będą czerpać zarówno gospodarze jak i konsumenci, nabywając świeże mięso bezpośrednio od nich. Skorzystać z usług rzeźniczych, poza samym właścicielem, będą mogły również gospodarstwa położone w tym samym powiecie.
Obniżone wymagania sanitarno-weterynaryjne, powodują, że ubojnia będzie mogła znajdować się tylko w jednym pomieszczeniu, o ile prace w nich będą wykonywane w innym czasie. Ograniczać je będzie też mała zdolność przerobowa, oraz limity produkcyjne - dzienne i roczne. W ciągu dnia ubić będzie można 25 szt. drobiu lub zajęcy, 10 świń i owiec i 1-2 szt. bydła ,w zależności od ich wieku. W ciągu roku natomiast nie można przekroczyć: 9125 szt. drobiu, 2190 szt. świń i owiec powyżej 15 kg, natomiast zwierzęta które ważą poniżej 15 kg - 3650 szt., konie i bydło do 3 miesiąca życia 710 szt., powyżej tego wieku - 365 szt. Powiatowy Lekarz Weterynaryjny może zwiększyć limity dzienne, ale dalej będą obowiązywać limity roczne. Obrót mięsa dotyczyć będzie jedynie terenu naszego kraju.
Osoba planująca prowadzenie ubojni musi odbyć bezpłatne szkolenie teoretyczne prowadzone przez lekarza powiatowego oraz 3-miesięczne praktyki pod nadzorem osoby z co najmniej 3-letnim doświadczeniem na stanowisku ubojowym.
Wymagania weterynaryjne dotyczących rzeźni rolniczych określają podstawy rozplanowania konstrukcji i wyposażenia takich jak: miejsce i usytuowanie toalety, dostęp do kanalizacji, wydzielona szatnia czy miejsce dla urządzeń sterylizujących narzędzia i sprzęty ale także do mycia i odkażania rąk. Ważnym miejscem będzie też przechowywanie i chłodzenie mięsa zdatnego do spożycia, które musi być oznakowane i oddzielone od mięsa niezdatnego do spożycia. Mięso pakowane i niepakowane, musi być przechowywane w wydzielonym pomieszczeniu, różnym od miejsca uboju. Mięsa tego nie będzie też można przetwarzać. Przetwory mięsne (wędliny czy kiełbasy) produkowane są w zakresie innej działalności niż ubojnia.
Rolnik, który będzie chciał świadczyć usługi ubojowe innym osobom, musi posiadać zagrodę dla zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę zakaźną.
Rozebrane tusze, półtusze oraz ćwiartki znakuje się okrągłym znakiem z napisem PL oraz weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym.
Oprac. Martyna Niewiadomska
