Odnawialne źródła energii – zastosowanie w rolnictwie
- Szczegóły
- Kategoria: Ekologia i środowisko
Coraz więcej rolników szuka sposobów na zwiększenie niezależności energetycznej, z obawy przed negatywnymi skutkami spowodowanymi zanikami napięcia i przerwami w dostawach energii. Rozwiązaniem tych problemów może być zastosowanie instalacji wytwarzających energię elektryczną i cieplną z odnawialnych źródeł energii (OZE).
Niski poziom usług energetycznych na wsi spowodowany nieoczekiwanymi przerwami w dostawie prądu, problemami z poziomem napięć u odbiorców końcowych i uzyskaniem mocy przyłączeniowej niezbędnej do prowadzania działalności rolniczej, brakiem umów jakości dostawy gwarantujących niezawodność dostaw dla obiektów wrażliwych, a także przekroczonym dopuszczalnym poziomem wartości wyższych harmonicznych wpływa na podejmowanie przez rolników decyzji o instalacji urządzeń wytwarzających energię elektryczną i cieplną z odnawialnych źródeł energii. Pojęcie mikroinstalacji, czyli instalacji OZE o mocy do 40 kWe i 70 kWt wytwarzającej energię lokalnie jest ściśle związane z koncepcją prosumenta. Jest to aktywny konsument i jednocześnie producent energii, który wykorzystuje ją przede wszystkim na własne potrzeby, ograniczając tym samym zużycie energii z sieci. Według zapisów prawa polskiego nie może on prowadzić działalności gospodarczej. Szacuje się, że obecnie w Polsce funkcjonuje już około 220 tysięcy prosumentów, produkujących głównie ciepło, w mikroinstalacjach odnawialnych źródeł energii, wśród których dominują kolektory słoneczne i kotły na biomasę. Wśród innych dostępnych w naszym kraju rodzajów instalacji OZE wymienia się jeszcze: mikrobiogazownie, elektrownie wiatrowe, systemy fotowoltaiczne i gruntowe pompy ciepła.
Recykling to w ostatnim czasie dość modne słowo. Jak wiadomo dotyczy doprowadzenia zużytych materiałów do stanu pozwalającego na ich powtórne wykorzystanie. Proces ten jednak nie jest dziełem człowieka, lecz zdobyczą zwierząt, które od setek lat muszą żyć na pustyni. Są wśród nich wielbłądy, lamy, dzikie osły, oraz kozy i owce pustynne. Mimo surowych warunków tj. brak pożywienia, czy słońca, potrafią one wytrzymywać wiele tygodni bez żywności i niemal całkowicie zachować sprawność mięśni. U człowieka taki proces nie jest możliwy. W organizmie człowieka zużyte białko mięśniowe rozkłada się na aminokwasy i amoniak, które są trucizną i muszą być natychmiast przekształcone w mocznik i wydalone z ciała z moczem. Jeśli nerki tej czynności odmówią dochodzi do schorzenia zwanego uremią, lub śmierci. U zwierząt pustynnych taka sytuacja nie występuje, bowiem w ich organizmach mocznik zostaje przeniesiony do żwacza.
Pierwsze publikacje na temat niezwykle sprytnych i zaradnych wron pojawiały się w naukowych serwisach na początku 2002 roku. Wzbogacały je nagrania dostarczane przez badaczy obserwujących ptaki w ich naturalnym środowisku. Filmy pokazywały, jak ptaki strugały dziobem patyczki lub zakrzywiały fragmenty znalezionego drutu, a uzyskanymi w ten sposób narzędziami pomagały sobie przy wydobywaniu pokarmu. Tego typu obserwacje pozwoliły na wyciągnięcie wniosków, że umiejętności zaplanowanego wytworzenia określonego narzędzia w konkretnym celu wynikają z rozwiniętej inteligencji tych zwierząt.
Zachowana do dziś część fortyfikacji Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego to unikatowy w skali europejskiej system podziemnych korytarzy, komór i nadziemnych bunkrów. Została zbudowana przez Niemcy przed 1939 r. i podczas trwania II wojny światowej. Po 1945 r. przyszedł czas, kiedy bunkry przestały być wykorzystywane przez ludzi i wtedy zrobiły z nich użytek... nietoperze.