W kwietniu ziemia jest na tyle ciepła, że można posadzić podkiełkowane bulwy ziemniaków. Kwitną już wiosenne kwiaty tj. narcyzy, tulipany, a także drzewa owocowe. Można też sadzić i dzielić byliny i krzewy. Jeżeli jest sucho, rozpoczynamy nawadnianie gruntu, przeprowadzamy pierwsze koszenie trawnika, można rozpocząć nawożenie. W tym czasie zaczynają się zielenić byliny i krzewy. Można rozpocząć ściółkowanie gleby.
W marcu rozpoczynamy prace na działce. Jeśli pogoda na to pozwala przeprowadzamy zabiegi pielęgnacyjne gleby. Z uprawą należy jeszcze poczekać, bowiem gleba jest zbyt zawilgocona. Zaczynamy wysiew w zimnych inspektach i na grządkach wysiewnych. Zaleca się rozpocząć czyszczenie trawnika grabiami, a jeżeli jest to potrzebne – przewietrzamy go. Na grządki, między krzewy i byliny rozrzucamy kompost, a przy okazji usuwamy przykrycia, którymi zabezpieczyliśmy rośliny na zimę. Można już wysiać pierwsze warzywa, choć lepiej poczekać na cieplejsze dni.
Rośliny ozdobne
Suche i cieplejsze dni marca można wykorzystać na przygotowanie roślin do nowego sezonu wegetacyjnego, ale przede wszystkim na porządkowanie ogrodu. Wycina się zaschnięte pędy, usuwa zniszczone przez zimę liście niektórych bylin półzimozielonych, przy czym trzeba uważać by nie uszkodzić nowych pędów. Jeśli tylko młode pędy bylin wyrosną ponad poziom gruntu, trzeba dokładnie, acz płytko, spulchnić ziemię pomiędzy roślinami. Leżące pod krzewami zeszłoroczne liście zamiast wygrabiać, można pokryć cienką warstwą kompostu lub rozdrobnionej kory. Taki zabieg poprawia warunki wzrostu roślin oraz jednocześnie ogranicza występowanie chwastów.
Odpady i związane z nimi zagrożenia stają się coraz poważniejszym problemem w ochronie środowiska. W Polsce obserwuje się wzrost zainteresowania gospodarką odpadami, zarówno w zakresie rozwoju technologii minimalizujących ich ilość, jak i tych związanych z ich unieszkodliwianiem i gospodarczym wykorzystaniem. Duże znaczenie ma także pojawienie się odpowiednich aktów prawnych w tym zakresie oraz programów edukacyjnych dotyczących prawidłowego postępowania z nieczystościami.
Lasy polskie posiadają nieocenione wartości naukowo-przyrodnicze, będąc jednocześnie wszechstronnym źródłem pożytków gospodarczych i społecznych. Ich otoczenie daje możliwość wypoczynku i rekreacji, przydaje sens życiu oraz pozwala zastanowić się nad siłą i potęgą przyrody, której zachowanie decyduje również o przyszłej egzystencji człowieka.
Przed wiekami tereny obecnej Polski porastały zwarte zbiorowiska leśne, następnie w wyniku procesów cywilizacyjnych i ekspansji człowieka w XIX i XX w. obszary te stopniowo zaczęły się kurczyć. Jeszcze w XVIII w. lesistość Polski wynosiła prawie 40 proc., a po II wojnie światowej było to zaledwie 20,8 proc. W latach 1946-1970, w wyniku prężnej gospodarki leśnej, polegającej na znacznym stopniu zalesiania, lesistość Polski zwiększyła się do 27 proc.
