Choroby i szkodniki roślin
- Szczegóły
- Kategoria: Przegląd polskiej prasy rolniczej
Rhizoctonia solani – zagrożenie dla buraka na wielu etapach jego rozwoju / Mirosław Nowakowski, Paweł Skonieczek
(Poradnik Plantatora Buraka Cukrowego 2012 nr 2, s.52-54)
Grzyb Rhizoctonia solani pasożytuje na buraku już w najwcześniejszych fazach jego rozwoju, uszkadzając kiełki i siewki, powodując obniżenie polowej zdolności wschodów, a przy zbiorze – końcowej obsady roślin. Począwszy od lipca patogen ponownie infekuje buraki, przyczyniając się do brunatnej zgnilizny korzeni, która stopniowo opanowuje coraz większą część plantacji.
Rozwojowi rizoktoniozy sprzyja obecność w płodozmianie takich roślin żywicielskich jak kukurydza, ziemniak i rzepak oraz częstsza niż co 4 lata uprawa buraka cukrowego na tym samym polu. Dogodnymi warunkami do rozwoju tego grzyba jest nadmiernie zagęszczona lub zaskorupiona gleba, o kwaśnym odczynie oraz wysokiej temperaturze i wilgotności.
Cechy użytkowości rozpłodowej loch charakteryzuje niska odziedziczalność i powtarzalność, które zależą od wpływów środowiska zewnętrznego i wewnętrznego. Ich wartość mogą ograniczyć złe warunki bytowe (utrzymanie, żywienie), dlatego istniejące potencjalnie duże możliwości rozrodcze loch nie zawsze są w pełni wykorzystywane.
Od sezonu 2014 w uprawie buraka cukrowego obowiązywać będą zasady integrowanej ochrony roślin. Pierwszym jej elementem jest zastosowanie odpowiedniego płodozmianu. Zabieg ten przyczynia się do ograniczenia wystąpienia mączniaka burakowego, chorób zgorzeli siewek i chorób liści. Istotną rolę odgrywają także międzyplony złożone z mątwikobójczych odmian gorczycy lub rzodkwi oleistej. Korzyści płynące z takiego systemu uprawy wiążą się między innymi z: przeciwdziałaniem erozji wodnej, poprawą struktury gleby, ochroną zasobów wody w glebie, zapobieganiem wypłukiwaniu substancji odżywczych z warstwy ornej oraz alleopatycznym oddziaływaniem na chwasty. Także przeoranie słomy i nawożenie obornikiem sprzyja rozwojowi w glebie naturalnych wrogów mątwika.
Najczęściej do koszenia przystępuje się wtedy, gdy wykłosi się większość gatunków traw. W tym okresie roślinność zawiera dużo strawnego białka, związków mineralnych i daje najwięcej masy. Ponadto wcześniej skoszone trawy odrastają szybciej, co w rezultacie zapewnia większy plon drugiego pokosu. Niekiedy termin zbioru siana jest uzależniony od rodzaju żywionych nim zwierząt. Przy zbiorze drugiego odrostu faza rozwoju generatywnego traw nie jest tak ważna, ponieważ udział pędów kwiatowych w odroście jest minimalny. Liczy się wtedy ogólny stan runi oraz stopień rozrostu niektórych chwastów.
Ubiegłoroczne przymrozki były przyczyną blisko 20 proc. spadku plonów owoców porzeczki. Największe szkody zanotowano na Kujawach, w Wielkopolsce i na Mazowszu. Na wielu plantacjach w wyniku ograniczonego plonowania nieopłacalny był zbiór owoców. Z ogólnego podsumowania wynika, że zbiory owoców czarnej porzeczki wyniosły w naszym kraju około 80 tys. ton.
Uprawa zalewowa jest jedną z metod hydroponicznej uprawy warzyw. Hydroponika to najczęściej stosowany sposób produkcji szklarniowej w Ameryce, Azji i Europie Zachodniej. Za jej popularnością przemawiają względy ekonomiczne: optymalne wykorzystanie powierzchni, mała pracochłonność (możliwość pełnej automatyzacji nawadniania i nawożenia), oszczędność wody i nawozów, szybki, wyrównany wzrost roślin, a także ich lepsza jakość i zdrowotność.
W przyrodzie znanych jest wiele organizmów reagujących na zmiany wilgotności powietrza. Jednym z nich jest promieniak wilgociomierz Astraeus hygrometricus, grzyb z gromady podstawkowych. Podczas wilgotnej pogody niektóre komórki tego grzyba pęcznieją, co powoduje rozpostarcie ramion gwiaździstej okrywy i uniesienie główki z zarodnikami. Natomiast, gdy jest sucho ramiona ulegają zwinięciu, zasłaniając osłonę wewnętrzną.
Wędzenie ryb jest traktowane jako metoda uszlachetniania ich mięsa . Podczas wędzenia ryba ulega podsuszeniu, tracąc część wody zawartej w tkankach, a równocześnie nasyca się dymem, którego składniki, takie jak fenole, aldehydy i ketony odpowiadają za smak, zapach oraz posiadają właściwości antyseptyczne. Poza właściwościami konserwującymi wędzenie zmienia rybę w gotowy do spożycia produkt o specyficznym, przyjemnym smaku i ładnym, złotawym kolorze. Nasycenie mięsa składnikami dymu w dużym stopniu jest uzależnione od m.in. stopnia wilgotności powierzchni ryby, stężenia składników dymu, czasu wędzenia, a także temperatury.